Zasušlivyja rehijony zdaŭna byli prablemaj dla sielskaj haspadarki, bo niedachop vady časta pryvodzić da nieŭradžaju. Adnak navukoŭcy raspracavali novuju technałohiju, jakaja moža dapamahčy vyrašyć prablemu ź niedastatkovaj vilhotnaściu hleby.
Hidrahiel — heta palimierny materyjał, jaki ŭ vialikaj kolkaści moža pahłynać vilhać, a zatym pastupova jaje addavać. Hety nietaksičny materyjał moža zachoŭvać svaje ŭłaścivaści ŭ hlebie pry lubych tempieraturnych umovach na praciahu piaci hadoŭ. Zatym materyjał całkam raspadajecca na vuhlakisły haz, vadu i azot.
Palimierny hidrahiel pahłynaje vadu i ŭtrymlivaje jaje na adnym uzroŭni z karaniami. Zatym vilhać pavolna vyzvalajecca ŭ adpaviednaści z patrebami raśliny, u vyniku čaho sielskahaspadarčyja kultury atrymlivajuć dastatkovuju kolkaść vady.
Jak śćviardžajuć fiermiery, vykarystańnie takoj technałohii dapamahaje pavialičyć uradžaj udvaja, a vady dla hetaha patrabujecca značna mienš.
Hidrahiel u sielskaj haspadarcy źjaŭlajecca pierśpiektyŭnym mietadam vyrašeńnia prablem, źviazanych ź niedachopam vady ŭ hlebie. Niderłandy, ZŠA, Aŭstralija i niekatoryja krainy Piersidskaha zaliva ŭžo pryznali hidrahiel jak najlepšuju zamienu tradycyjnym mietadam arašeńnia.
