20 vieraśnia Harodnia prasłaviłasia tym, što amapaŭcy padčas mirnaha maršu zaciahnuli ŭ aŭtazak ciažarnuju žančynu. A jašče tym, što akciory Hrodzienskaha abłasnoha dramatyčnaha teatra nie zmahli praciahnuć śpiektakl, daviedaŭšysia, što na vulicy zatrymali ich kaleh — zasłužanaha artysta Biełarusi, režysiora-pastanoŭščyka i akciora Siarhieja Kurylenku i jaho žonku Valancinu Charytonavu, jakaja taksama słužyć u teatry.
Na scenie ŭ hety viečar hrali «Vielmi prostuju historyju» — trahikamiedyju pa pjesie Maryi Łado, dziejańni jakoj razhortvajucca ŭ chlavie, a dyjałohi pramaŭlajucca žyviołami, što tam znachodziacca. Adnak syhrać akciory zmahli tolki pieršy akt. Sprava ŭ tym, što ŭ antrakcie im paviedamili: zatrymanyja ich kalehi, Siarhiej i Valancina.
Zrabiła heta dačka Siarhieja Ksienija: jana choć zaraz i žyvie ŭ ZŠA, ale, ubačyŭšy ŭ ŚMI fotazdymak, na jakim baćkoŭ viaduć u aŭtazak, apieratyŭna pačała pisać i zvanić znajomym u teatr z prośbaj dapamahčy i daviedacca, što budzie z tatam i maci. Jana pryznałasia ŭ kamientary «Našaj Nivie», što ščyra hanarycca svaimi baćkami.
Momant zatrymańnia
Akciory, zadziejničanyja ŭ pastanoŭcy, paśla hetaj naviny zrazumieli, što nie zmohuć narmalna syhrać druhi akt. Ihar Ułanaŭ vyjšaŭ na scenu i ahučyŭ hledačam, što jany prypyniajuć śpiektakl, bo vymušanyja jechać u RAUS, kali ich kalehi zatrymanyja.
Kadr sa śpiektakla «Vielmi prostaja historyja» Hrodzienskaha dramteatra.
Zatrymlivali, praŭda, vyklučna Siarhieja.
— My z žonkaj hulali. Dahulalisia da taho, što pačali zatrymlivać usich u horadzie. Brali na Vialikaj Trajeckaj mianie adnaho, ale žonka ŭchapiłasia za mianie, nie adpuskała. Jany vyrašyli, što heta supraciŭ — amapaviec mnie pačaŭ krucić ruki. Ja paprasiŭ jaho niekalki razoŭ abyścisia biez hvałtu, jon pasłabiŭ chvatku. U vyniku ŭ Leninski RAUS nas pavieźli razam z žonkaj, — apisvaje momant zatrymańnia Siarhiej.
Trymali ŭ RAUS artystaŭ hadziny čatyry. Spačatku jany čakali dopyt u ciry, paśla ich pieraviali ŭ spartovuju zału. Abychodzilisia milicyjaniery z usimi zatrymanymi vietliva: vadzili pry pieršaj patrebie ŭ prybiralniu, davali vadu. Paśla padpisańnia pratakoła Siarhieja i Valancinu adpuścili — praŭda, žoncy dahetul nie viarnuli telefon.
Para adrazu pajechała ŭ teatr — atrymałasia tak, što jany viarnulisia tudy chutčej, čym akciory vyjechali na pošuki zatrymanych kaleh.
— Sustrakali nas jak hierojaŭ — płakali ŭsie, abdymalisia. Ja navat nie čakaŭ: vyhladała, nibyta ja z frontu viarnuŭsia, — zhadvaje Siarhiej.
U toj ža viečar u teatry adbyłasia razmova z kiraŭnictvam.
— Dyrektar teatra davodziŭ nam, što nielha prypyniać śpiektakl. My — akciory, my słužym hledaču, nas vučać nie reahavać na źniešnija abstaviny, kali my na scenie. Ale ja patłumačyŭ, što takomu navučyć niemahčyma. Akciory nie zmahli strymać emocyj, — raskazvaje Siarhiej.
U kamientary «NN» dyrektar teatra Ihar Hiedzič paćvierdziŭ, što adrazu ž pryjechaŭ da akcioraŭ, jak tolki daviedaŭsia, što adbyłosia.
— Dla mianie teatr — heta vialikaja častka žyćcia, usie vosiem hod, što ja tut pracuju dyrektaram. My žyviom nie ŭ vakuumie, bačym, što adbyvajecca navokał.
Ale maja pazicyja nastupnaja: ja suprać palityzacyi teatra, suprać palityčnych mizanscen. Učarašnija padziei — heta niepavaha da hledača. Jak dyrektar teatra, ja mahu tolki pieraprasić hledačoŭ, jakija ŭčora atrymali nie toje, na što raźličvali. Ëść niezadavolenaść u ludziej, jakija chočuć adpačyć ad mituśni i infarmacyjnaha naratyvu.
My ŭčora padaryć im hetaha, na žal, nie zmahli. My nikoha nie pakryŭdzim i vierniem hrošy ŭsim, chto zachoča.
A što čakaje akcioraŭ za ich učynak? Ihar Hiedzič kaža, što administracyja budzie dziejničać u miežach Pracoŭnaha kodeksa.
— Pieršaje, čamu vučać akciora, kali jon atrymlivaje adukacyju, — heta kali jon vychodzić na scenu, to pavinien zabyć, što jaho akružaje. Ën pavinien być prafiesijanałam. Šmat jość prykładaŭ, kali ŭ akciora pamiraŭ niechta ź blizkich, ale jon usio roŭna vychodziŭ na scenu. Nahody admianiać učora śpiektakl, na moj pohlad, nie było. Budziem raźbiracca ŭ hetaj situacyi. Pakul ja nie hatovy adkazać, što my budziem dakładna rabić jurydyčna. Ja prašu ludziej prytrymlivacca zakanadaŭstva, i kali ludzi jaho prytrymlivajucca, nijakich nastupstvaŭ nie budzie, — prakamientavaŭ «NN» dyrektar teatra.
U svaju čarhu akciory nie chavajuć, što pieražyvajuć, što ich teatr moža napatkać los Kupałaŭskaha.
— Užo jość adčuvańnie niejkaj katastrofy. U nas adsutničaje kantakt z kiraŭnictvam, akramia taho, što tolki my im vinnyja, a jany nam — ničoha. I my pavinny siadzieć cicha, — dzielicca Siarhiej Kurylenka.
Uskładniaje situacyju toje, što akcioraŭ praciahvajuć pa adnamu vyklikać na dopyty ŭ Śledčy kamitet nakont bieł-čyrvona-biełaha ściaha, jaki vyviesili nad dramteatram jašče 15 žniŭnia. Pa infarmacyi «NN», spravu nibyta z administracyjnaj pieraviali ŭ kryminalnuju: artykuł 370, ździek ź dziaržaŭnaha ściaha. Kamientavać padrabiaźniej hetuju spravu dyrektar teatra admoviŭsia: «viaducca apieratyŭna-śledčyja dziejańni».
