Мовазнаўчая спадчына Вацлава Ластоўскага ўвасабляе багаты, разнастайны і дасюль актуальны матэрыял, які ахоплівае розныя сферы: гісторыю мовы, лексікаграфію, фанетыку, анамастыку, лексікалогію, сацыялінгвістыку, дыялекталогію, графіку. Ва ўсіх гэтых сферах Ластоўскі пакінуў смелыя і наватарскія напрацоўкі.
Ён стаяў ля вытокаў беларускай сацыялінгвістыкі, бо ад першага мовазнаўчага тэксту ў 1912 годзе ў яго тлумачэннях і падыходах выразна чыталіся экстралінгвістычныя чыннікі. Упершыню чытачам прапануецца досыць поўны збор мовазнаўчых тэкстаў — каля сямідзесяці артыкулаў і нататак розных памераў, якія з 1912 па 1927 гады друкаваліся ў перыядычных выданнях («Наша Ніва», «Крывіч», «Узвышша») і календарах.
Вацлаў Ластоўскі вядомы сваёй слоўнікатворнай працай. Слоўнікі займаюць асобнае месца ў спадчыне выбітнога даследчыка. Актуалізацыя іх спадчыны — асобная задача. Лепей зразумець гэты пласт дзейнасці Ластоўскага дапамогуць сабраныя пад адной вокладкай тэарэтычна-практычныя мовазнаўчыя працы.
Кніга адрасуецца мовазнаўцам, этнографам, гісторыкам і ўсім, хто цікавіцца спадчынай волата беларускай навукі.
Чытайце таксама:
