Hetaje stahodździe, musić, stanie epochaj biełaruskich archiealahičnych sensacyjaŭ. Navat u Polščy, dzie navukoŭcy pieracirajuć kožny hrudočak ziamli, tolki letaś adkryli svaju Dalinu caroŭ z draŭlanymi «piramidami». Biełarusy ž pa skarbach chodziać, na skarbach siadziać, u skarby sadziać bulbu i buraki.
Apošnija sezony raskopak u Biełarusi byli ŭradžajnyja na manetnyja skarby. Letaś dva znajšoŭ na Łučnie pad Połackam Marat Klimaŭ, haradzienski skarb XVII—XVIII st. adkryŭsia Hienadziu Siemienčuku. Pašancavała i Alehu Iovu ŭ Niaśvižy: 2000 manetaŭ-«baracinak». Nazva — ad imia bahacieńkaha Baracini, jaki stolki hrošaj načakaniŭ dla Rečy Paspalitaj, až pačałasia inflacyja.
Sioletni skarb №1 vyjaviŭ na Krupščynie Vadzim Šadyra. Adkryŭsia skarb jakraz na Kupalle. Srebranyja skronievyja kołcy (žančyny i ciapier takija nosiać, ale ŭ vušach), bronzavyja branzalety, bronzavyja pranizki ad žanočaha vianka — vajnahi. U VII—VIII st. n.e. takaja bižuteryja niamała kaštavała. Prynamsi, daražej za žyćcio: jana była akuratna prykapanaja pad spalenymi čałaviečymi astankami.
Poŭny varyjant artykuła hladzicie ŭ haziecie "Naša Niva".
