Ihar Varaškievič adznačyŭ jubilej 5

Adzin z samych jaskravych biełaruskich rokieraŭ — Ihar Varaškievič adznačyŭ 50-hodździe. Siabry i kalehi muzyki namalavali partret jubilara, vyznačyli asnoŭnyja rysy jaho charaktaru i vykazali svaje pažadańni.

Pa słovach paplečnika Ihara pa hurcie «Krama», hitarysta Sieržuka Truchanoviča, stojkaść, čałaviečnaść i isnavańnie mocnaha ŭnutranaha stryžnia — najlepšyja rysy charaktaru Varaškieviča.

Siaržuk Truchanovič: «Samaja stanoŭčaja jakaść Varaškieviča, mnie padajecca, što jon stojki ŭ płanie tvorčaści i ŭ płanie čałaviečnaści. Usim muzykam prychodzicca nialohka, tym bolš, kali ty zajmaješsia rok-muzykaj, i tym bolš rok-muzykaj na biełaruskaj movie. Jość u im unutrany stryžań, jaki dazvalaje jamu zhurtavać vakoł siabie muzykaŭ-adnadumcaŭ. Za heta jaho ludzi i šanujuć, i chočuć ź im pracavać, niahledziačy na toje, što nie tak šmat kancertaŭ u „Kramy“».

Pavodle Truchanoviča, va ŭzroście 50 hadoŭ muzyka moža sabie dazvolić pisać pryhožyja pieśni. Mienavita ich dy zdaroŭja zyčyć kaleha jubilaru.

Susied pa rajonie, kaleha-mastak (viadoma, što Varaškievič da taho ž vydatny mastak) i paet Michał Aniempadystaŭ bačyć najlepšaj rysaj natury Varaškieviča redkasnuju cełasnaść i ličyć jaho ščaślivym čałaviekam.

Michał Aniempadystaŭ: «Ihar Varaškievič — vielmi paśladoŭnaja i vielmi cełasnaja natura. Jon śpiavaje muzyku, i žyvie tak, jak śpiavaje. U Ihara ŭsio jość nasamreč. Žadaju, kab jon zachoŭvaŭ toje, što maje, kab jon caniŭ toje, što maje, i pamnažaŭ, pa mahčymaści. Mnie padajecca, Ihar? ščaślivy čałaviek, i praŭda, kab pačuvacca dobra i ščaśliva, usio ŭ jaho jość. U jaho jość tvorčaść, u jaho jość lubimaja praca, u jaho jość kachańnie. Ja dumaju, jon ščaślivy čałaviek».

Narodny artyst Biełarusi Anatol Jarmolenka ličyć, što muzykaj šmat nie zarobiš, ale da hetaha muzyka pavinien imknucca. Niekali Jarmolenka ŭziaŭ udzieł u zapisie znakamitaj «kramaŭskaj» pieśni «Homielski vals», klip na jakuju narabiŭ šmat šumu, paśla čaho pieśnia trapiła ŭ «čorny śpis». Jarmolenka kaža, što kožny maje prava mieć svaju žyćciovuju pazicyju i ličyć Varaškieviča dobrym muzykam.

Anatol Jarmolenka: «Ja viedaju Ihara jašče z 70-ch. Mnie davodziłasia ź imi sustrakacca i navat śpiavać pieśniu „Homielski vals“. Ja liču, što „Krama“ — heta adna z najbolš cikavych našych rok-kamand.

Što tyčycca niepasredna Ihara, dyk heta vielmi zdolny muzyka, jaki ŭdumliva stavicca da svajoj tvorčaści. U jaho svaja žyćciovaja pazicyja, jakaja niekamu moža padabacca, niekamu nie padabacca, ale jana jość. U jaho vydatny styl, dobry hust, jon ścipły, što, mahčyma, jamu časam pieraškadžaje».

Tavaryskaść, kantaktnaść i viera ŭ svaju muzyku — mienavita hetyja rysy asoby Varaškieviča adznačaje muzyčny krytyk i žurnalist Źmicier Padbiarezski.

Źmicier Padbiarezski: «Ihar z tych ludziej, jakija praciahvajuć tradycyi. Jon, zachapiŭšysia rok-muzykaj, trymajecca kłasičnaha mejnstrymu — bluz-roku, na jakim, pa sutnaści, usia rok-muzyka i trymajecca. Heta vyznačalny varyjant. I toje, što Ihar źbierahaje vieru ŭ hetuju muzyku, i praciahvaje pisać, vyklikaje da jaho vialikuju pavahu. I pry hetym jon vielmi tavaryski i kantaktny čałaviek, adorany nie tolki ŭ muzycy. Ja ščyra žadaju zdaroŭja, ciarpieńnia i viery ŭ siabie. Budu ź nieciarpieńniem čakać novy albom ź pieśniami Ihara».

Śpiavačka i siabroŭka Varaškieviča — Ina Afanaśjeva paraŭnoŭvaje muzyku «Kramy» z dyjamientam i zachaplajecca indyvidualnaściu Varaškieviča jak muzyki, tak i čałavieka.

Ina Afanaśjeva: «Važna, na maju dumku, što Ihar zastaŭsia viernym sabie, svaim ideałam, kultury, jakuju jon lubić. Dla artysta samaje hałoŭnaje — zachavać siabie, być cikavym, być indyvidualnaściu. I jak raz u Ihara heta ŭsio vielmi dobra spałučajecca. Treba skazać, što z taho času, jak utvaryłasia „Krama“ i da siońniašniaha dnia muzyka jaho? dobry jakasny rok, jaki ź ciaham času pieraŭtvaryŭsia ŭ hraniony pryhožy dyjamient».

I pa-žanočy dadaje:

Ina Afanaśjeva: «Dla mužčyny samaje hałoŭnaje — kab jon samarealizavaŭsia. Ja chaču pažadać, kab jon zachavaŭ toje, što maje, kab moh z hetym dośviedam pracavać dalej, samaśćviardžacca ŭ žyćci. I, viadoma, kab pobač było serca, jakoje kachaje, siamja, dzieci, jakija mohuć padtrymać, i jašče, jak mužčynu, jak čałavieku chaču pažadać, kab jon zaŭsiody hanaryŭsia svaim praciaham!»

Znakamity klipmejkier Anatol Viečar paraŭnoŭvaje značnaść asoby Varaškieviča z asobaj Uładzimira Mulavina.

Anatol Viečar: «Takich ludziej jak Ihar Varaškievič u Biełarusi tolki 2–3 čałavieki. Ja moh by paraŭnać Ihra Varaškieviča z Mulavinym. Tolki tut inšaja muzyka. Ihar Varaškievič hetkaha ž šerahu čałaviek. Heta pa-pieršaje. I pa-druhoje, mnie vielmi škada, mnie padajecca, što Ihar moh zrabić značna bolej, čym jon zrabiŭ. Prosta tak składvalisia abstaviny i ŭ jaho asabista, i ŭ krainie. Tolki tamu. A tak, ja spadziajusia, jon jašče lubić. Ja žadaju jamu pabolej kłasnych piesień, i na žal, u našym uzroście, zdaroŭja. Astatniaje ŭsio budzie».

euroradio.by

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru «Našaj Nivy» ŭ TH