U Minsku skančajecca zapis novaha maksi-sinhła hurta «Krambambula» ź viasiołaj nazvaj «Raz-dva-try — usie za stoł!».
— I nie prosta viasiołaj, a viasielnaj! — papraŭlaje mianie lidar hurta Lavon Volski. — Heta mnie zapomniłasia takaja tradycyja, kali na viasielli hości hublali ŭvahu, razychodzilisia pa kutach, papalić, parazmaŭlać… I tady tamada na paru z harmanistam zaciahvali naraśpieŭ: «Raz-dva-try — usie za stoł! Raz-dva-try — usie za stoł! Maładyja zaprašajuć usich za stoł!» I tady ŭsie ciahnulisia nazad, pačynali ŭzdymać kielichi za zdaroŭje maładych. Škada, što heta tradycyja niejak źnikaje, ścirajecca. U joj ničoha takoha asablivaha, ale jana zdorava mabilizavała haściej, była jak ruchavičok na viasielli!
Lavon adkryvaje tajamnicu, što ŭ maksi-sinhł uvojdzie nie tolki hetaja pieśnia, ale i jašče dźvie — «Azałacicca» i «Śviata kožny dzień». Apošniaja ŭžo znajomaja słuchačam i hledačam pa stužcy «Biełaruśfilma» «Dastyšfantastyš».
— Sinhł u zvyčajnym razumieńni — heta adna pieśnia, jakaja moža być pradstaŭlena adnačasova ŭ niekalkich aranžyroŭkach, — kaža spadar Lavon. — Ale my vyrašyli parušyć hetaje praviła, zrabić try pieśni i jašče bonus. Tak stałasia, što hetyja pieśni niejak apynulisia ŭbaku pa-za inšaj tvorčaściu «Krambambuli» i majoj ułasnaj. Voś ja i vyrašyŭ abjadnać ich u taki maksi-sinhł.
Maksi-sinhł «Raz-dva-try — usie za stoł!» budzie ŭpieršyniu pradstaŭleny ŭ kancy žniŭnia na fiestyvali fiejervierkaŭ «Navalnica» ŭ spartovym kompleksie «Łahojsk», dzie ŭ Lavona i «Krambambuli» budzie asobnaje vystupleńnie.
