Lucyja Hieraščanka. Fota: sacsietki
«Dzieści hadoŭ u 27 ja paddałasia novaj modzie i advažyłasia na botaks i piermanientny makijaž. Heta było 15 hadoŭ tamu, napeŭna, ja była adnoj ź pieršych u našaj krainie, chto heta ŭsio pasprabavaŭ. Tady heta zdavałasia čymści prahresiŭnym i maładastupnym, jak Śviaty Hraal dla viečnaj maładości.
Ale z botaksom siabroŭstva nie skłałasia, tamu što jon mocna pieraškadžaŭ majoj naturalnaj mimicy. A dla pracy na telebačańni i zdymak u kino — heta amal prafiesijnaja śmierć», — adznačyła Lucyja, dadaŭšy, što ŭ jaje vypadku hety tezis spracavaŭ na ŭsie sto, bo jana «vielmi emacyjny čałaviek i ŭvieś śpiektr emocyj zaŭsiody adlustroŭvajecca na tvary, unutry nie trymaju», — pryvodzić jaje słova «Kamsamolskaja praŭda».
Piermanientny makijaž brovaŭ Lucyja taksama rabiła, ale praz usiaho paru hadoŭ vydaliła łazieram, «tamu što źmianiłasia moda na formu brovaŭ».
«Ciapier chadžu sa svaimi, navat nie vyščypvaju. Chacieła b vydalić i mižviejku taksama, ale heta vielmi baluča i traŭmatyčna, tamu… jak jość, davodzicca ŭvieś čas farbavać viejki, kab piermanient hladzieŭsia harmanična», — padzialiłasia jana.
