U minskich kinateatrach pačalisia pakazy bajopika «Fierary» z Adamam Drajvieram u roli Enca Fierary — italjanskaha kanstruktara i aŭtahonščyka. Heta nie adzinaja bijahrafičnaja stužka, jakaja vyjšła sioleta na ekrany. Ź jašče dvuma — «Pryscyłaj» i «Maestra» — hety film abjadnoŭvaje toje, što ŭ im režysior vyrašyŭ skancentravać uvahu nie na prafiesijnych dasiahnieńniach znakamitaha mužčyny, a na jaho pryvatnym žyćci. Raskazvajem padrabiaźniej pra zhadanyja filmy.
«Fierary»
Adam Drajvier u roli Enca Fierary. Fota: Lorenzo Sisti
Dziejańnie filma razhortvajecca na praciahu troch miesiacaŭ 1957 hoda, kali Enca Fierary sutykajecca ź ciažkaściami amal va ŭsich śfierach svajho žyćcia. Kali hladzieć zboku, jon značnaja fihura: znakamitaść, čałaviek, jaki stvaryŭ samyja pryhožyja aŭtamabili ŭ śviecie i prasłaviŭ Italiju.
Adam Drajvier, sa staranna začasanymi nazad sivymi vałasami, z chmurnym pozirkam, u jakim toicca chitraść Makijavieli, hraje Fierary jak stroha kantralavanuju siłu pryrody, čałavieka, jaki viedaje, što jon prymusiŭ imčać mašynu vielizarnaj mahutnaści, — ale ci zmoža jon nakiravać hetuju moc u patrebnaje rečyšča?
Kolkaść pradavanych aŭto źniziłasia da sotni ŭ hod, i biznes-mieniedžar Enca kaža, što, kab vyžyć, treba pradavać za hod 400 mašyn. Adziny sposab zrabić heta — pryciahnuć bujnoha inviestara. Fierary moža zrabić heta, kali vyjhraje honačny čempijanat «Mile Milja».
Chaatyčny stan pracoŭnych spraŭ Fierary źviazany i ź biazładzicaj u jaho asabistym žyćci. Jon pačaŭ biznes sa svajoj žonkaj Łaŭraj (Pieniełopa Krus), ale ich šlub pieratvaryŭsia ŭ chałodnuju abałonku. Dziejańnie filma adbyvajecca praz hod paśla śmierci ich 24-hadovaha syna ad myšačnaj dystrafii — hetaja trahiedyja razburyła ŭsio, što zastałosia ad ich blizkaści. Taksama ŭ Fierary jość paluboŭnica Lina i ich ahulny 12-hadovy syn Pjera — pa sutnaści, jaho druhaja siamja, stvoranaja z bolšaj piaščotaj, čym pieršaja. Adnak Lina choča viedać — ci pryznaje Enca svajho syna publična i ci daść jamu svajo proźvišča? Fierary sprabuje złučyć kavałački svajho žyćcia, ale pa chodzie filma jany ŭsio bolš razvalvajucca.
Krytyk BBC Nikałas Barbier źviartaje ŭvahu, što hałoŭny niedachop stužki — u tym, što jana nie stvaraje mocnaha impulsu, režysior «nie naciskaje piedali hazu». Našaj uvazie — pryhožaja histaryčnaja drama, u jakoj ekran zaŭsiody zapoŭnieny pryvabna apranutymi statystami, simpatyčnymi łakacyjami i, biezumoŭna, bliskučymi čyrvonymi staradaŭnimi aŭtamabilami. Dva samyja jarkija epizody filma źviazany z žachlivymi avaryjami, jakija harantavana prymusiać hledačoŭ achnuć. Ale ŭ astatnim piersanažy spakojna pieramiaščajucca z załaŭ pasiadžeńniaŭ u spalni, z bankaŭ u cyrulni, z cerkvaŭ na ipadromy, i ŭ vyniku stužka bolš nahadvaje prestyžny i marudny telesieryjał, čym dynamičny tryler, zasnavany na padziejach realnaha žyćcia.
«Pryscyła»
Kejli Speni ŭ filmie «Pryscyła». Fota: A24
Film «Pryscyła» raskazvaje pra siamiejnaje žyćcio Ełvisa Preśli i jaho žonki — vačyma apošniaj. Litaraturnaj asnovaj scenaryja stała aŭtabijahrafičnaja kniha Pryscyły Preśli «Ełvis i ja».
Film źniała režysiorka Safija Kopała, čyje hieraini časta — samotnyja dziaŭčyny, akružanyja ludźmi, ale pry hetym pasadžanyja ŭ niabačnuju kletku, zaŭvažnuju tolki im samim — heta ŭsie pavinny pamiatać jašče pa viadomaj stužcy «Ciažkaści pierakładu».
U centry bajopika «Pryscyła» — čarhovaja samotnaja žančyna, dakładniej — adna z samych samotnych. My sustrakajem jaje ŭ bary, dzie jana paciahvaje małočny kaktejl, novieńkaja ŭ novaj krainie. Pryscyła vyhladaje jak čałaviek, jaki nie lubić šumnych natoŭpaŭ; jana kaža svajoj maci, što joj nie patrebnyja novyja siabry. Jana pačynaje sustrakacca z Ełvisam Preśli, bo vidavočna adzinokaja. Pryčyna, čamu jon pačynaje sustrakacca ź joj, — toje, što jon taksama adzinoki. Ale viadoma, heta nie tak: jon Ełvis Preśli i jaho zaŭsiody akružaje natoŭp prychilnikaŭ, jak mužčyn, tak i žančyn. Akružajučy siabie siamjoj i starymi siabrami, Ełvis kupajecca ŭ ich lubovi — i ŭ lubovi Pryscyły, viadoma. Jana taksama pavinna jamu naležać.
Pryscyła kachaje svajho karala, i jaho adsutnaść robić joj baluča, tamu što jon — usio, što ŭ jaje jość. Ełvis uvieś čas kudyści źjazdžaje: u Amieryku, na zachad, na zdymki filma, u turne. Jamu treba, kab jana była doma, «padtrymlivała chatni ahoń», vyhladała pryhožaj pierad kamieraj. Zachoplenaja svajoj zorkaj jašče da taho, jak u jaje źjaviŭsia šaniec pastaleć, jana znachodzicca va ŭładzie jaho kapryzaŭ, a ich u jaho šmat. Kali jaho niama pobač — ci kali jon addalajecca, — joj faktyčna niama čaho rabić. Jana navat nie moža pasiadzieć u dvary i pahulać sa svaim ščaniukom, kab raziavaki kala bramy nie zaŭvažyli jaje i nie pieratvaryli heta ŭ materyjał dla tabłoidaŭ.
«Talent Kopała ŭ tym, što jana ŭziała hetuju historyju i nadała joj ružovaje adcieńnie ŭspaminaŭ dziaŭčyny, jakaja vielmi vostra adčuvaje jaskravaść pramianioŭ zorki, što padajuć na jaje, — tak, što ničoha nie zastajecca, akramia jak hrecca ŭ ich, prynamsi niejki čas», —
piša Alisa Vilkinsan u ahladzie dla Vox.
Adnojčy Pryscyła pačynaje nieprykmietna mianiać śviet Ełvisa na svoj ułasny. Jana biare ŭroki karate; jana ładzić viačeru ź ludźmi, jakija źjaŭlajucca jaje siabrami, a nie jaho. Inšymi słovami, jana advažvajecca vyjści za miežy doma i razumieje, što žyćcio zvonku — heta toje, čaho jana choča. Jana siadaje ŭ mašynu, robić hłyboki ŭdych i vyjazdžaje z varot Hrejsłenda pad akampaniemient pieśni «Ja zaŭsiody budu lubić ciabie». Niejkaja transfarmacyja zdaryłasia ź joj niezaŭvažna i ŭ poŭnaj cišyni.
Na sajcie kinarecenzij Rotten Tomatoes 82% z 238 ahladaŭ krytykaŭ na film stanoŭčyja, ź siaredniaj acenkaj 7,2 z 10. Pavodle adnadušnaha mierkavańnia sajta, «Safija Kopała piaščotna, ale vielmi jasnym pozirkam hladzić na časta taksičnyja prajavy taho, jak źmiešvajucca pieršaje kachańnie i słava».
«Maestra»
Bredli Kupier u roli kampazitara Leanarda Biernstajna i Kery Malihan u roli jaho žonki Fielicyi Mantealehre. Fota: Netflix
Hety amierykanski bajopik zasnavany na bijahrafii kampazitara Leanarda Biernstajna i źniaty Bredli Kupieram. Kupier taksama vykanaŭ u hetym filmie hałoŭnuju rolu.
U centry siužeta — historyja kachańnia Biernstajna i aktrysy Fielicyi Mantealehre, jakuju hraje viadomaja aktrysa Kery Malihan.
Kampazitar i dyryžor Leanard Biernstajn byŭ čałaviekam supiarečnaściaŭ. I dla Kupiera, padčas jaho druhoj pracy ŭ jakaści režysiora (pieršaj byŭ film «Zorka naradziłasia»), mienavita hetaje adčuvańnie pastajanna varahujučych bakoŭ u psichicy Biernstajna robicca centralnym u jaho padychodzie da bajopika.
Kupier režysuje sa smakam i vidoviščnaściu, jakija nie sastupajuć Biernstajnu ŭ jaho samych lichamankavych i ekstatyčnych prajavach. Taki styl kinavytvorčaści moža zdacca ŭładnym i pakazušnym, i, vierahodna, spadabajecca nie ŭsim, ale ŭ im jość čym zachaplacca — naprykład, dobraj hulnioj Kery Malihan u roli žonki Biernstajna i, viadoma — cudoŭnaj muzykaj, jakaja chvalami pranizvaje dramu.
Dzivosny i liryčny momant — kadr, jaki doŭžycca krychu bolš za siekundu abo dźvie, — raskryvaje składanaść adnosin Fielicyi i Biernstajna. Muž i žonka nakładzienyja adno na adnaho ŭ adnym kadry. Fihura Leanarda daminuje, pakazanaja ŭ vyhladzie vializnaha ciomnaha siłueta. Značna mienšaja fihura Fielicyi, zichatlivaja, jak bryljant, u biełaj kaktejlnaj sukiency, źziaje ŭ centry kadra. Adnym z tłumačeńniaŭ kadra moža być toje, što Fielicyja isnuje ŭ cieni svajho muža. U roŭnaj stupieni možna śćviardžać, što jana — śviatło, jakoje nakiroŭvaje jaho, advodzić ad ciomnych i samarazburalnych impulsaŭ, piša Vendzi Ajd dla The Guardian.
Stužka nie abyšłasia biez skandału: vykarystańnie Kupieram vialikaha prateza nosa dla vobraza Biernstajna, jaki byŭ jaŭrejem, raskrytykavali jak antysiemickuju karykaturu. Šerah krytykaŭ paličyŭ hrym Bredli Kupiera niaŭdałym, ahulnuju padaču materyjału banalnaj, a film — falšyvym i niepierakanaŭčym. Pry hetym na sajcie recenzij Rotten Tomatoes 80% z 256 ahladaŭ krytykaŭ stanoŭčyja, ź siaredniaj acenkaj filma 7,5 z 10.
Bolš pra kino:
BlackBerry: kranalnaja drama-bajopik pra ŭźlot i padzieńnie madeli smartfona, papularnaj u 2000-ja
«Ziamla vačyma Kank»: ahlad historyi čałaviectva ad stendap-kamikiesy
Polšča dla palakaŭ… i lićvinaŭ! Vyjšaŭ satyryčny sieryjał pra šlachtu
Pamior kinarežysior Atar Iasielijani
«Chłopčyk i ptuška»: u kinateatrach čarhovy šedeŭr Mijadzaki paśla 10-hadovaha pierapynku
