Ilustracyjny zdymak. Fota: «Naša Niva»
— My šmatdzietnaja siamja, u nas čaćviora dziaciej. Žyviem u sielskaj miascovaści. Staim na čarzie na palapšeńnie žyllovych umoŭ. Chacieli b nabyć druhasnaje žytło, dom. I nam usiudy admaŭlajuć u atrymańni lhotnaha kredytavańnia. Prapanujuć kredyt na ahulnych umovach, što dla nas niepasilna. Ci moža dziaržava niejak nam dapamahčy? — zadajecca pytańniem Volha Stanisłavaŭna.
Padčas razmovy vyśviatlajecca, što muž žančyny pracuje traktarystam, a sama jana žyviołavod, ale ŭ ciapierašni momant znachodzicca ŭ dekretnym adpačynku.
Muž i žonka pracujuć u haspadarcy, jakaja adnosicca da Minskaj aharodninnaj fabryki.
Siamja ŭžo bolš za 20 hadoŭ pražyvaje ŭ słužbovym žylli, u internacie, vykup jakoha nie praduhledžany.
Žančyna raniej źviartałasia ŭ miascovyja orhany vykanaŭčaj ułady i ŭ banki, ale joj skazali, što lhotnaje kredytavańnie mahčymaje tolki na budaŭnictva kvatery abo nabyćcio ŭčastka z nastupnym budaŭnictvam doma.
Adnak dla muža i žonki heta nie pa kišeni. Zatoje jany pryhledzieli dom, jaki całkam im padychodzić. Tam praviedzieny ŭsie kamunikacyi: haz, vada.
— Heta prosta idealny varyjant dla nas, dla dzietak i pa košcie, i pa mietražy, i pa ŭmovach, — pierakananaja Volha Słabko, — ale zvyčajnaha kredytu my nie paciahniem, u mianie dzieci tady zastanucca hałodnymi.
My b chacieli, kab dziaržava nam choć krychu dapamahła vyrašyć hetaje žyćciova nieabchodnaje dla nas pytańnie.
Siarhiej Laŭkovič zapeŭniŭ žančynu, što adpaviednyja słužby Minabłvykankama ŭvažliva vyvučać zakanadaŭčyja mahčymaści akazańnia padtrymki ŭ hetaj situacyi.
— Nie mahu ničoha zaraz abiacać, ale my zrobim usio, što ŭ našych kampietencyjach, i damo adkaz, — zapeŭniŭ Siarhiej Viktaravič.
«Zastajecca spadziavacca, što ŭładam udasca dapamahčy. Bo kali mierkavać pa-čałaviečy, to siamja Volhi Słabko adnaznačna zasłuhoŭvaje prava na materyjalnuju padtrymku ŭ nabyćci ŭłasnaha žylla, zastajecca tolki znajści dla hetaha jurydyčnuju mahčymaść i prapanavać ludziam pasilny dla ich varyjant», — zaŭvažaje karespandent «Minskaj praŭdy».
Ale pry hetym artykuł karespandent azdobiŭ prapahandaj, jakaja supiarečyć usioj hetaj historyi.
«My žyviem u sacyjalna aryjentavanaj krainie. Heta aznačaje, što naša dziaržava ŭ asnovu stavić kłopat ab svaich hramadzianach. Chacia Biełaruś i nie samaja bahataja ŭ śviecie, ale tut realna robicca vielmi šmat, kab ludzi mahli žyć kamfortna i biaśpiečna, atrymlivać adukacyju, pracavać i adpačyvać, hadavać dziaciej. Škada, što nie ŭsio heta zdolnyja pa-sapraŭdnamu acanić, i niekatoryja časam usprymajuć usio, jak naležnaje», — piša «Minskaja praŭda».
