Aŭtary «Biełaruskaha supracivu» abvieścili pačatak «kontrataki» i pradstavili novy «dokaz» šturmu biełaruskim padpollem Navahradka ŭ 1948 hodzie. Prablema tolki ŭ tym, što hety «dokaz» nie vytrymlivaje nijakaj krytyki.
Minuła, ŭžo amal hod ad momantu publikacyi majoj recenzii na knihu Siarhieja Jorša i Siaržuka Horbika «Biełaruski supraciŭ».
I voś u časopisie «Biełaruski Rezystens» 1(6) 2009 (darečy hałoŭnym redaktaram jaho źjaŭlajecca Siarhiej Jorš) źjaviłasia adkaz.
Nie ŭtrymajusia i pracytuju najbolš jaskravyja momanty.
‑ Pačynajučy ŭ 2004‑m vydańnie časopisa, my nie čakali, što daviadziecca sutyknucca
z novymi kalabarantami — cyničnymi, nachabnymi, upeŭnienymi ŭ svajoj biespakaranaści —piša redakcyja «Biełaruski Rezystens» i abvinavačvaje časopis «Arche» i hazetu «Naša Niva» u tym, što nibyta viaduć kampaniju suprać aŭtaraŭ «Biełaruskaha Supraciva».
‑ Ciapier naša zadača praviadzieńnie «kontrataki» i vykryćcio sutnaści hetaj akcyi, jakaja kiravałasia i natchniałasia (u tym liku hrantami‑hanararami‑premijami) z adnaho centra — ambitna zajaŭlaje «Biełaruski Rezystens».
Hałoŭnym elemientam hetaj «kontrataki» stałasia publikacyja vokładki i niekalkich cytataŭ ź nibyta vydadzienaj Vyšejšaj Škołaj KHB SSSR knihi «Biełorusskije buržuaznyje nacionalisty».
Aŭtary pryvodziać nastupnuju cytatu z «vydańnia KHB»:
‑ Chorošaja podhotovka i znanije miestnosti pozvolali banditam «ČK» osuŝiestvlať dovolno riskovannyje diviersionnyje opieracii. Odnoj iz naiboleje pokazatielnych — javlajetsia nočnoj nalet na biełorusskij horod Novohrudok. 29 marta 1948 hoda. Ispolzuja tiemnotu, bandity niebolšimi hruppami pronikli v horod i napali na izolator vriemiennoho sodieržanija MHB, a takžie zakidali hranatami nieskolko častnych domov v kotorych kvartirovali oficiery MHB. Karaulnyj nariad śpiecbatalona MHB ponios oŝutimyje potieri , a riad oficierov batalona byli ubity. Nie priniav boja s podniatym po trievohie batalonom MHB bandity otstupili v les.
Pavodle «Biełaruskaha Rezistansu» hetaja cytata — karonny dokaz i paśla jaje publikacyi pavinny adpaści ŭsie sumnieńni ŭ tym, što ŭ adnu sakavickuju noč 1948 hoda horad Navahrudak byŭ zachopleny biełaruskimi partyzanami.
Prablema tolki ŭ adnym — ustanovy
«izolator vriemiennoho sodieržanija MHB» u 1948 hodzie ŭ Navahradku nie isnavała i śpiecbataljon MHB tam nie kvateravaŭ.
Iznoŭ ža dokazam hetaha mohuć być dakumienty partyjnaha archiva.
Sprava ŭ tym, što ŭ SSSR kiravała krainaj kamunistyčnaja partyja, u jakoj, jak viadoma, členami byli tak sama i supracoŭniki MHB. U partyj ž jość svajo partyjnaje žyćcio — byvajuć kanfierencyi na jakich vyłučajucca delehaty, adbyvajucca sabrańni partaktyva, pravodzicca pryjem u partyju, raźbirajucca parušeńni dyscypliny i h.d. Pratakoły takich pasiedžańniaŭ Navahradskaj rajpartarhanizacyi dastupny dla daśledčykaŭ. Tam uzhadvajucca i supracoŭniki MHB.
Kali rychtavaŭ recenziju na knihu Jerša i Horbika prahladajučy archiŭnyja dakumienty ja kancetravaŭ svaju ŭvahu na najaŭnaści ŭ Navahradku niejkaj nadzvyčajnaj ličby supracoŭnikaŭ MVD i MHB. Ale ničoha padobnaha tam nie było. U Navahradku byli standartnyja rajadździeły MVD i MHB. Moža pavodle «Biełaruskaha Rezystansa» śpiecbatalon MHB składaŭsia ź biespartyjnych? Na ŭsialaki vypadak adznaču, što bolšaść partyjnych pratakołaŭ paznačana hryfam «sovieršienno siekrietno». Tamu niejkaj pahrozy dekanśpiracyi nie było. Prynamsi jana nie była bolšaj čym sam fakt isnavańnia turemnaj ustanovy ŭ horadzie.
Heta jak kažuć raz! Dva — heta sama nazva — «izolator vriemiennoho sodieržanija MHB». Niejkich dokazaŭ isnavańnia ŭ 1948 hodzie ŭ SSSR takoj ustanovy mnie znajści nie ŭdałosia. Izalatar, śpiecizalatar nakaniec «kamiera pierdvaritielnoho zaklučienija» — uzhadvańnie pra isnavańnie takich ustanovaŭ možna znajści ŭ literatury.
Pra «Izolator Vriemiennoho Sodieržanija MHB» — cišynia.
Jość tamu i svaja pryčyna. Jak viadoma skaročana «izolator vriemiennoho sodieržanija» heta IVS, a IVS u SSSR u toj čas mahło značyć tolki adno — Iosif Visaryjonavič Stalin!
Pakažycie mnie taho durnia, jaki b u 40‑ie zaprapanavaŭ tak nazvać turemnuju ŭstanovu!
KPZ «kamiera priedvaritielnoho zaklučienija», jakaja darečy isnavała ŭ Navahradku ŭ 1948 hodzie dy i paźniej tak sama, była pierajmienavana ŭ IVS užo ŭ našy časy.
Heta nasoŭvaje mianie na dumku, što cytata z knižki pisałasia nie ŭ 50‑ie, a šmat paźniej.
Raz i dva — heta try!
Stanovicca vidavočna, što baron Miunchaŭzien maje na Biełarusi viernych vučniaŭ i prychilnikaŭ i jany mocna cikaviacca historyjaj antysavieckaha padpolla.
Zdahadvacca jakim čynaŭ paŭstała vokładka «vydańnia KHB» i chto napisaŭ cytatu ja nie chaču.
Nie cikava.
Mnie padajecca, što ludzi kančatkova zaputalisia ŭ svajoj chłuśni.
Tryźnieńnie pra začynienyja archivy Łubianki i abiacańnie što kali ich adčyniać to ŭsie daviedajucca pra šturm Navahradka nahadvaje abiacańnie čarhovaj relihijnaj siektaj kanca śvietu. Kali ŭ naznačany čas kaniec śvieta nie nadychodzić siekta abviaščaje, što Usiavyšni vysłuchaŭ jaje malitvy i spakojna nazyvaje novuju datu. Kali b zaŭtra zdaryŭsia cud i archivy Łubianki adčynilisia «Biełaruski Rezistans» i nadalej praciahnuŭ by napisańnie svaich bajek abviaščajučy, što supiertajnyja dakumienty byli źniščany rasiejskimi śpiecsłužbami kab navieki schavać ad biełarusaŭ praŭdu…
Tak, što čakajem novych «daśledavańniaŭ» i novych «knihaŭ z KHB». Spadziajusia, što da pradjaŭleńnia hramadskaj dumcy žyvoha udzielnika šturmu Navahradka «Biełaruski Rezistans» nie dojdzie.
Choć ź ichniaj fantazijaj možna čakać čaho zaŭhodna.
