«Zajšła dniami ŭ «Centralny» pa lubimy «Oskar» (heta firmovy napoj z kavy, kańjaku i syroha jajka, uźbitaha da pieny, jaki robiać tolki ŭ kafieteryi «Centralnaha», — «NN»). Adčyniła dźviery — i umleła. Nie, nie ad kantynhientu. Mianie jon nikoli nie biantežyŭ. Ludzi tut tusujucca afihiennyja. Ad niefarmałaŭ da intelihiencyi. Z kožnym tut možna razmaŭlać hadzinami, — kaža Maryna. — Ja umleła ad navahodnich upryhožańniaŭ. Nie, ja, viadoma, razumieju, što imi chacieli skazać tyja, chto ŭsie heta zrabiŭ, ale heta navat nie namiok. Heta ździek niejki! Navat panki afihievajuć, kali zachodziać. A ich ciažka čymści ŭrazić».
Akazvajecca, tak burna naša čytačka adreahavała na čyrvonyja i zialonyja šary, jakimi ŭpryhožyli znakamity kafieteryj u «Centralnym». Jak ni namahalisia, ale niejkaha dyzajnierskaha rašeńnia ŭ takim upryhožvańni nie ŭhledzieli i inšyja minčuki. Što ŭžo kazać pra lehiendarnuju lapninu i šykoŭnyja lustry «Centralnaha», jakim takoje čyrvona-zialonaje susiedstva vidavočna nie vielmi pasuje.
«Nikoli nie ličyła «Centralny» kulturnaj vizitoŭkaj stalicy, — kaža jašče adna naša čytačka. — Pa viečarach tut nie pracisnucca, šmat niećviarozych ludziej i nie samy pryjemny pach. Ale navat ja zhodnaja, što miesca heta sapraŭy kultavaje dla mnohich. Viedajecie, jakoj była maja pieršaja emocyja, kali ja heta ŭbačyła? Rasčaravańnie i biaśsille. Adčyniła dźviery, zajšła i čamuści mašynalna vyjšła.
Nu dobra, ja zrazumieła namiok z čyrvona-zialonym koleram. Nu tak, koler aficyjnaha ściaha. Ale kali ŭžo ŭsio tak surjozna, to prydumajcie dekor, što budzie arhanična hladziecca z histaryčnaj lapninaj. U nas ža jość talenavityja dekaratary. A tut… Dumaju, šmat chto, jak i ja, ciapier u «Centralny» prosta nie pojdzie. Elemientarna psuje nastroj».
Čamu univiersam «Centralny» vyrašyŭ takim čynam upryhožyć svoj kafieteryj? Z hetym pytańniem «Naša Niva» zvrianułasia da administracyi. Jak tolki my atrymajem adkaz, adrazu ž jaho apublikujem.
