Arcybiskup Tadevuš Kandrusievič na fota ŭ čornych akularach. Fota Nadziei Bužan
Budsłaŭ naviedali Staršynia Kanfierencyi Katalickich Biskupaŭ u Biełarusi biskup Viciebski Aleh Butkievič, arcybiskup Tadevuš Kandrusievič, biskup Kazimir Vielikasielec, biskup Juryj Kasabucki i biskup Alaksandr Jašeŭski.
«Ranicaj daviedaŭsia i byŭ u šoku, — adznačyŭ arcybiskup Tadevuš Kandrusievič u razmovie z Catholic.by. —
My adrazu ź biskupami vyrušyli ŭ Budsłaŭ. Padjazdžajem da miesca, ź jakoha adkryvajecca vid na kaścioł, i bačym, što dachu ŭžo niama, a nad śviatyniaj padymajecca dym».
«U kaściole ŭnutry staić voziera. Ja byŭ tam. Dymka, vada… Pažarnyja robiać svaju spravu…» — padzialiŭsia ŭbačanym ijerarch.
Pa słovach arcybiskupa Kandrusieviča, «heta vielmi vialikaja trahiedyja» jak dla Kaścioła ŭ Biełarusi, tak i dla krainy, bo nacyjanalny sanktuaryj u Budsłavie źjaŭlajecca historyka-kulturnaj kaštoŭnaściu, a budsłaŭski fest uniesieny UNESCO ŭ Reprezientacyjny śpis niemateryjalnaj kulturnaj spadčyny čałaviectva.
«Boh pramaŭlaje da nas praz roznyja padziei, praz svaje znaki. Siońnia naša kraina znachodzicca ŭ vielmi vialikim kryzisie. I heta nie tolki hramadska-palityčny, ale i maralny kryzis. Hetaje sumnaje zdareńnie — zaklik Boha da taho, kab my asensavali svajo žyćcio z punktu hledžańnia maralnaha zakonu, duchu Jevanhiella, i staralisia ŭparadkavać svajo žyćcio praz malitvu, pakajańnie, prabačeńnie i imknieńnie da miru ŭ našym hramadstvie», — śćvierdziŭ ijerarch.
«Kali zhareŭ Notr-Dam u Paryžy, Francyja stała na kaleni. Pierad abliččam budsłaŭskaj trahiedyi staniem i my na kaleni, pieraprosim Boha za našy asabistyja hrachi i hrachi našaha naroda, pajadnajemsia adno z adnym. My roznyja, ale my — adzin biełaruski narod», — praciahvaŭ arcybiskup.
Ijerarch taksama padkreśliŭ, što adbudova sanktuaryja i jaho restaŭracyja pavinny stać supolnaj spravaj: «Siońnia nam usim treba ŭziać adkaznaść na siabie za adbudovu śviatyni. Maci Božaja Budsłaŭskaja zasłuhoŭvaje mieć hodnaje miesca, dzie biełaruski narod i nadalej budzie ŭšanoŭvać Jaje.
Naša Apiakunka, uzhlań miłaściva na svoj narod, jak Ty heta rabiła ŭ časy šmatlikich vyprabavańniaŭ na praciahu apošnich 400 hadoŭ i asabliva ŭ čas ateistyčnych hanieńniaŭ. Dapamahaj nam i siońnia, u čas novaha vyprabavańnia», — pamaliŭsia ijerarch, sa ślaźmi na vačach hledziačy na apalenuju budsłaŭskuju bazyliku.
Jak pieraličyć hrošy na adnaŭleńnie kaścioła ŭ Budsłavie praz ARIP
Adnaŭlać budziem usioj Biełaruśsiu». Repartaž z Budsłava, dzie ratavali ad pažaru katalickuju śviatyniu
