Navukoŭcy identyfikavali miescaznachodžańnie najstarejšaha viadomaha čałaviečaha pachavańnia ŭ Afrycy. Prykładny čas jaho ŭźniknieńnia — 80 tysiač hadoŭ tamu.
Pachavańnie znachodzicca na terytoryi kienijskaj uźbiarežnaj raŭniny prykładna za 16 kiłamietraŭ ad bieraha Indyjskaha akijana, niedaloka ad uvachoda ŭ piačoru Panha-ja-Saidzi. Heta byli pareštki trochhadovaha dziciaci, jakoha daśledčyki nazvali słovam Mtota — u pierakładzie ź miascovaj movy suachili heta jakraz i značyć dzicia, piša Guardian.
Archieołahi kažuć, što Mtota lažaŭ u pozie z nahami, padahnutymi da hrudziej, a jaho cieła, mahčyma, było zahornuta ŭ savan. Hałava chłopčyka lažała na padušcy. Imavierna, dzicia pachavali ź vialikim kłopatam.
Pa słovach Michaela Piatralji (Michael Petraglia), prafiesara ź niamieckaha Instytuta historyi čałaviectva imia Maksa Płanka, znojdzienaje pachavańnie maje nadzvyčajnaje značeńnie. Toje, ź jakim kłopatam byŭ pachavany Mtota, šmat kaža nam pra našu zdolnaść spaznavać śviet, pra našy pavodziny i ŭmieńnie kantaktavać ź inšymi ludźmi.
Upieršyniu archieołahi natrapili na mahiłu Mtota i niekatoryja kostki ź jaje ŭ 2013 hodzie. Ale frahmienty pareštkaŭ byli nastolki krochkija, što, kali navukoŭcy pasprabavali dastać ich z pachavańnia, kostki sprachli. Kab usio ž daśledavać pareštki, navukoŭcam daviałosia zalić usiu mahiłu hipsam, paśla čaho jany vyciahnuli ź jaje atrymany hipsavy błok. Jaho adasłali ŭ Nacyjanalny muziej u stalicy Kienii Najrobi, a paźniej u śpiecyjalizavanuju łabaratoryju ŭ Ispanii.
