Pavieł Sieviaryniec. Fota Nadziei Bužan
«Mir Vam, Vaša Vysokapraaśviaščenstva!
Najpierš, dziakuj Vam za toje, što Vy znajšli čas i mahčymaść adkazać na moj list. Mnohija kazali: «Adkazu nie budzie». Vaš dopis śviedčyć pra toje, što i Vy razvažajecie nad losam Biełarusi. Tym bolš ciapier, u čas Vialikaha postu, kali nam naležyć vypraboŭvać svaje sercy, adkryć ich ačyščalnamu dziejańniu Śviatoha Ducha, vyprostvać svaje šlachi i imknucca da praŭdy dy Śviataści Božaj.
Voś ža, u śviatle Božaj praŭdy nie mahu pryniać niekatoryja vykazanyja Vami dumki.
Vy pišacie: «Sapraŭdy, pravasłaŭnyja archirei majuć na svajoj mantyi bieł-čyrvona-biełyja pałoski — «strumiani», jakija słužać napaminam pra Pračystuju kroŭ Zbaŭcy na biełaj Płaščanicy. Ale dadzienaje spałučeńnie koleraŭ tkaniny stała vykarystoŭvacca, akramia nazvanaha vyšej vypadku, nie z relihijnaj, a z palityčnaj metaj».
Takim čynam, Vy ŭsio-taki pryznajecie, što spałučeńnie biełaha, čyrvonaha i biełaha — heta simvał Pračystaj Kryvi Zbaŭcy Isusa na biełaj Płaščanicy. Dobra. Navukoŭcy (naprykład, historyki, supracoŭniki Akademii Navuk Biełarusi Andrej Unučak i Juryj Bačyšča) paćviardžajuć, što mienavita hety simvał za 1000 hadoŭ historyi Biełarusi staŭ našym nacyjanalnym ściaham (a ŭ 1918-m i 1991—1995-m byŭ pryznany dziaržaŭnym) — i što jon vyjaŭlaje mienavita Uvaskresieńnie Chrysta. 103 hady tamu Śviaciejšy Patryjarch Cichan padtrymaŭ i błasłaviŭ Biełaruskuju Narodnuju Respubliku pad bieł-čyrvona-biełym ściaham, a ŭ 1995 hodzie śvietłaj pamiaci Mitrapalit Minski i Słucki Fiłaret vyznaŭ dziaržaŭny ściah simvałam Kryvi Chrysta na biełaj Płaščanicy.
Dyk u čym ža reč, Vaša Vysokapraaśviaščenstva? U tym, što chtości vykarystoŭvaje bieł-čyrvona-bieły ściah u palityčnych metach? A kali siońnia chtości vykarystoŭvaje ŭ palityčnych metach, skažam, mantyju archireja? My što, i jaje zabaronim? Ci naohuł zabaronim Samoha Chrysta, jak sprabavali zrabić kamunisty ŭ Savieckim Sajuzie?
Paśla taho, jak aburany biezzakońniem i złačynstvami biełaruski narod, uziaŭ ściah Chrysta jak simvał praŭdy, svabody, spraviadlivaści — uźniaŭ jak kryk da nieba, jak nadzieju, jak malitvu, urešcie! — zabaronim?.. Dy kamiani ž zahałosiać, Vaša Vysokapraaśviaščenstva!
Vy pišacie pra palityku. Naš Hospad i Zbaŭca Isus Chrystos byŭ ukryžavany ŭ vyniku sfabrykavanaha palityčnaha abvinavačvańnia (maŭlaŭ, nazyvaŭ Siabie Carom Judejskim — a značyć, praciŭnik kiesara — Jevanhielle pavodle Iaana, 19:12,15).
Za apošnija sto hadoŭ u Biełarusi kamunisty zasudzili dy rasstralali sotni pravasłaŭnych śviataroŭ, u tym liku archirejaŭ. Za što? Za «palityčnuju dziejnaść» — «antysavieckuju ahitacyju» i «kontrrevalucyju». Nie za «relihiju» — za «palityku». Dziasiatki ź ich užo kananizavanyja Biełaruskaj Pravasłaŭnaj Carkvoj, jak Vy viedajecie. Ich źniščali, kab jany nie zajmalisia «palitykaj» — nie vykryvali zło śledam za Chrystom. A chto siońnia tvoryć biezzakońnie ŭ Biełarusi? Stavić pomniki Stalinu, vykarčoŭvaje kryžy ŭ Kurapatach i łomić žyćci tysiač biełarusaŭ? Tyja, chto ŭchvalaje savieckuju epochu biazbožža. Niaŭžo Vy — ź imi?
Havorka tut nie tolki pra simvały, jak Vy razumiejecie, Vaša Vysokapraaśviaščenstva. Havorka pra vializnuju adkaznaść Carkvy — i Vas asabista jak pradstajaciela — za toje, što adbyvajecca ŭ Biełarusi. Na niebie Hospad nie z kaho inšaha, a z nas, chryścijanaŭ, spytaje za hetuju ziamlu. Z kim vy byli tady, spytaje Hospad kožnaha z nas. Z Chrystom? Ź jaho narodam? Ci z tymi, chto tvaryŭ biezzakońnie? Z kniaziem vieku hetaha?
Bojciesia Boha — i bolš nikoha!
Zyču, kab u astatnija dni Vialikaha postu, dni pakut Zbaŭčy Vy adkryli serca nie strachu, ale Bohu.
Ukryžavany Zbaŭca śvietu ŭvaskros — i pakinuŭ ludziam biełuju Płaščanicu sa śledam Svajoj Pračystaj Kryvi, jak znak pieramohi nad złom, stracham i śmierciu.
Daj Boh, kab Jon uvaskros u Vašym sercy — a taksama ŭ sercach tych, chto palubiŭ nie śviatło, a ciemru.
Chrystos Uvaskros — i Biełaruś uvaskreśnie!»
