Miascovy žychar Aleh Karniejeŭ raskazvaje: «Ja piać hadoŭ tamu nabyŭ ziamlu ŭ Olhavie, dyk lebiedzi ŭžo žyli na sažałcy. Ja tut zrabiŭ pirs nievialiki. Lebiedzi amal ručnyja byli, my ich usie abierahali, padkormlivali, chvalavalisia pra ich. Navat imiony dali — Borka i Lilka».
Fota z vk.com.
U toj ža dzień Aleh źviarnuŭ uvahu, što lebiedź płavaje sa strałoj u šyi. Paklikaŭ inšaha susieda, toj pierakanaŭsia, što tak i jość.
«Ja dzieści paŭhadziny biehaŭ vakoł voziera pa zaraśnikach, kab złavić vinavatych. Mnie ŭžo za piaćdziasiat, ale minułaje ŭ desancie skazałasia, a taksama toje, što nie kuru — złaviŭ adnaho. U jaho pry sabie była drobnakalibiernaja vintoŭka, a taksama arbalet. Jany śpiecyjalna pryjechali ź Viciebska siudy, kab palavać na ptušak. Pryciahnuŭ da svajho domu, a ŭžo adtul vyklikaŭ milicyju i MNS. I ratavalnikaŭ dla taho, kab jany dastali ptušku».
Lebiedzia advieźli ŭ viciebski zaapark, paśla dumali adpravić u balnicu, ale pa darozie ptuška pamierła.
«Mnie z zaaparka telefanavali, skazali, što ź imi źviazałasia mama padletka taho. Pytałasia, čym jana moža dapamahčy lebiedziu, što zastaŭsia.
Mahła b dapamahčy, kab syna narmalna vychoŭvała. Heta jon ciapier stralaje ŭ lebiedzia, a ŭ vasiamnaccać u kaho budzie stralać?
Jamu 13 hadoŭ, heta značyć, što navat da adkaznaści niemahčyma pryciahnuć. Jon nachabna i kaža: «A što vy mnie zrobicie? Nu pastavicie na ŭlik, ale chto mnoj zajmacca budzie?» Jamu b remieniem dobra ŭłupić», — raskazvaje Karniejeŭ.
«Kažuć, zabić lebiedzia ci žuraŭla — heta ž praklaćcie na ŭsio žyćcio. Dačka budzie pytacca, kudy dziełasia ptuška, što joj adkazać? Vo takoje pakaleńnie raście. Adny na mohiłki vieteranaŭ plujuć, a inšyja ŭ lebiedziaŭ stralajuć. Ptušku, viadoma, škada, ale prablema našmat šyrejšaja», — raskazaŭ žychar Olhava.
