BiełTA
«Ja mierkavaŭ, što va ŭradzie vy padrychtujecie šerah adpaviednych mier. Pa-pieršaje, dla abarony ŭnutranaha rynku. I tut ža — dla abarony ajčynnaha tavaravytvorcy. Tut nam mudravać, chitryć i chavać niejkija pytańni niama nieabchodnaści. My siońnia vyrablajem vielizarny śpiektr tavaraŭ spažyvańnia. A ŭ asobnych našych tak zvanych supiermarkietach i kramach my hetaha nie bačym, — źviarnuŭ uvahu Łukašenka. — Dajšło da taho, što niekatoryja ź ich (heta ŭžo pravaachoŭnyja orhany raźbirajucca) prosta admaŭlalisia brać da realizacyi biełaruskija tavary».
«Ja nie budu ich nazyvać — hetyja kampanii. Ale vielmi škada, Uładzimir Vasiljevič (Kałtovič), što heta nie ad vas infarmacyja prezidentu pastupiła.
Heta śviedčyć ab tym, što tyja daručeńni, jakija mnoju dadzieny vam, pierš za ŭsio, prafsajuzam i deputatam (urad my z hetaha śpisu nie vyklučajem, naturalna), jak minimum nie zusim vykonvajucca. Padobnyja rečy treba nie prosta spyniać, a vypalvać kalonym žalezam», — padkreśliŭ jon.
