8 sakavika — hety zvyčajna byŭ dzień, kali ja siadaŭ u mašynu, jechaŭ da svajho siabra, jaki zajmajecca prodažam kvietak, kuplaŭ dźvieście ciulpanaŭ roznych koleraŭ i pačynaŭsia marafon. Maci, žonka i jaje siastra, ciešča, žonka brata, dačka i šmat chto jašče. Nu, karaciej, kožny mužyk zrazumieje. Mnie padabałasia bačyć žanočyja ŭśmieški. A jany zaŭsiody źjaŭlalisia ŭ takija momanty. Viasna, soniejka, ciulpany…
U hety raz niešta pajšło nie tak. I pa kvietki nie zjeździć, i nadvorje niešta sapsavałasia. Chacia za amal piać miesiacaŭ za kratami taho nadvorja amal nie bačyŭ. Voś takaja prablema, jakaja na voli prablemaj zusim nie zdajecca. Druhaja prablema: adsutnaść narmalovaj muzyki. Uvieś čas kruciać «Russkoje radio», ad jakoha ŭžo vanituje. Prabačcie, nabaleła.
Viedaju, što vy vielmi chvalujeciesia za mianie. Daremna. Kali heta cana svabody, kali heta vypała na moj los — ja spraŭlusia. Razumiejecie, tut amal niama zładziejaŭ. Tut usie ŭsio razumiejuć. Mahčyma, navat bolš razumiejuć, čym na voli. Kraty — voś čym jany dumajuć zapužać biełarusaŭ, jakija imknucca być svabodnymi. Ale kratami tut užo ničoha nie vypravić. Jak pasadzić usiu krainu?
Kali tut znachodzišsia, to dumaješ nie pra siabie. Za mianie tut jość kamu dumać: budziać, abšukvajuć, dajuć jeści, znoŭ abšukvajuć. Usie dumki ab tym, jak vy tam spraŭlajeciesia: jakija adznaki ŭ Varvary? Ci traplajuć u asnoŭny skład na svaim futbole Marjan dy Ściopa? Jak tam praca? Ci ŭsio dobra z našym prybiralnikam Vasilom Ivanavičam?
Časta vy pytajeciesia, čym mnie dapamahčy. Adkaz prosty: rabicie ŭsio toje, što my rabili razam. Kali ŭ vas budzie ŭsio dobra, to i ŭ mianie nastroj tut palepšaje.
Dakładna viedaju, što ciažej za ŭsio maci. Jaje stan paśla suda — heta, moža być, samy ciažki momant za ŭsie hetyja piać miesiacaŭ. Matula, davaj damovimsia: ja tut dobra jem i našu šapku (kali chałodnaje nadvorje), a ty sprabuješ troški mienš chvalavacca. Dobra?
Karaciej, lubimyja maje žančyny, ja vinšuju z 8 Sakavika vas tut, na staronkach «Novaha Času». Razumieju, što zaraz budzie mienš uśmiešak nie tolki ŭ maich žančyn. Hetuju viasnu ŭ nas zabrali, i my zapomnim jaje takoj. Ale ja dakładna razumieju, što zusim chutka pryjdzie čas, kali ŭśmiešak stanie vielmi-vielmi mnoha va ŭsioj Biełarusi!
Sa śviatam!
Adras dla listoŭ Alaksieju Bierazinskamu: SIZA-1. 220030, h. Minsk, vuł. Vaładarskaha, 2.
Čytajcie taksama:
Prysud pa samaj tajamničaj kryminałcy: try z pałovaj hady kałonii pradprymalniku sa Ždanovičaŭ
