Žurnalist adbyvaŭ 15-sutkavy aryšt na Akreścina i paśla ŭ Baranavičach. Jaho sustreła siamja, piša «Svaboda».
Raniej žurnalista abvinavacili va ŭdziele ŭ niesankcyjanavanym masavym mierapryjemstvie 25 kastryčnika. Na sudzie Hruździłovič davodziŭ, što jon pracavaŭ u hety dzień pa zadańni vydańnia «Narodnaja Vola», mieŭ žurnalisckaje paśviedčańnie i redakcyjnaje zadańnie.
Aleh Hruździłovič — šmathadovy žurnalist «Radyjo Svaboda». Aśviatlaŭ mnostva masavych mierapryjemstvaŭ, pisaŭ pra dziejnaść pravaachoŭnych orhanaŭ, paviedamlaŭ pra značnyja sudovyja pracesy. Jaho i raniej zatrymlivała milicyja, ale za kraty jon trapiŭ upieršyniu. Kaža, što siońnia milicyjantam usio adno — «žurnalist ty ci nie».
«Kali raniej zatrymlivali mianie, to supracoŭniki presavaj słužby MUS pryjaždžali raźbiracca, — kaža Aleh Hruździłovič. — A hetym razam nichto nie pryjaždžaŭ, nichto mnoj nie cikaviŭsia. Pakazali pratakoł, što ja «ŭdzielničaŭ u šeści». Ja davodziŭ, što pracavaŭ tam jak žurnalist. Ale — 15 sutak.
U mianie byŭ taki epizod na Akreścina. Sa mnoj razam sudzili 4 dziaŭčat z Ekanamičnaha ŭniversytetu. I adnu ź ich vyvodzili z sudu jakraz, a ja čakaŭ svajho rašeńnia. Jana idzie ŭsia ŭ ślazach. Kaža: «My 3 chviliny pastajali, a nam 15 sutak». Ja pačaŭ jaje supakojvać, kažu: «Pryjdzie čas, budziecie hanarycca». A milicyjant, jaki tam byŭ, staŭ na nas kryčać: «Što vy ich padbuchtorvajecie!» Ja ŭžo jamu kažu: «Ja padtrymlivaju, treba ž padtrymać čałavieka». A jon: «Jaje nie padtrymlivać treba, a ŭvalić joj, kab jana tak bolš nie rabiła. Žyćcio joj hetym złamali». A dziaŭčyna tady adkazvaje: «Heta nie jany mnie žyćcio złamali, heta mnie adzin čałaviek žyćcio złamaŭ».
Ad adnych milicyjantaŭ hrubaść, druhija spakojnyja. Adzin milicyjant prychodziŭ da karmuški i kazaŭ: «Lahajcie spać». A druhuju źmienu milicyjant biehaje pa kalidory i hrukaje pa karmuškach, prymušaŭ usich matracy navierch padymać, kab siadzieli na žaleznych prutkach. Usio zaležyć ad čałavieka. Tak było i na Akreścina, i ŭ Baranavičach».
Padčas svajho sudovaha pracesu, jaki viała sudździa Frunzenskaha sudu Jarochina, Aleh Hruździłovič «pažartavaŭ», što stolki razoŭ pisaŭ pra ŭmovy na Akreścina, a tut paznaje ŭsio na ŭłasnym dośviedzie. Ciapier kaža: «Pierakanaŭsia, što ŭsio heta vielmi ciažka».
«Ja niedaaceńvaŭ heta, dumaŭ, što lahčej, — kaža dalej žurnalist. — Bačyŭ, jak ludzi vychodzili — Sieviaryniec, Daškievič, to trymalisia stojka, pa-mužčynsku. Ale my niedaaceńvajem tuju stupień vyprabavańniaŭ, jakija zvalvajucca na zvyčajnaha čałavieka ŭ takich umovach. Tam infarmacyjnaja izalacyja. Tam ruchavaja izalacyja — ty nia možaš chadzić. Za ŭvieś čas dvojčy vyvieli na prahułku na 10 chvilin u kamiennym miechu try na piać metraŭ. I adzin raz za 15 sutak vyvieli ŭ duš».
Ale byŭ i pazytyŭny dośvied. I heta — ludzi, ź jakimi daviałosia siadzieć.
«Usie, z kim siadzieŭ, upartyja, kažuć, što treba vychodzić, zmahacca, pratestavać. Hałoŭnaje, što ŭsie pierakananyja, što raniej ci paźniej usio budzie dobra. Adzin tolki stały čałaviek kazaŭ, što treba mianiać farmat akcyj. Druhi čałaviek prapanavaŭ žyć na minimum vydatkaŭ u miesiac, kab ničoha nie ŭkładać u biudžet.
Ja b taksama adznačyŭ, što siarod zatrymanych vielmi roznyja ludzi. Kali naziraješ za šeściem, zdajecca, što ŭsie z adnymi ściahami, usie ŭśmichajucca, nibyta i pohladaŭ adnolkavych. Ale heta nia tak. Byli ŭ nas niekalki čałaviek, jakija vystupajuć za zachavańnie śmiarotnaha pakarańnia. Šmat my dyskutavali, ci pavinna Biełaruś być prezydenckaj albo parlamenckaj respublikaj. Abmiarkoŭvali šmat, jakoj budzie ŭ budučym Biełaruś».
U adnu kameru z Aleham Hruździłovičam trapili i zatrymanyja padčas ekskursii šachtary-zabastoŭščyki ź «Biełaruśkaliju».
«Adzin šachtar, ź jakim ja siadzieŭ, kaža: «U mianie dačce 15 hadoŭ. Jana praz try hady ŭžo budzie hałasavać. I što, jaje buduć «mačyć» hetaksama, jak mianie?! Kali my ciapier nia zrobim narmalnuju krainu, našych dziaciej buduć hetaksama źbivać. My heta musim zrabić dziela svaich dziaciej». Ja liču, heta vielmi mocny matyŭ», — zhadvaje Aleh Hruździłovič.
