Alaksandr Łukašenka prakamientavaŭ dziejańni siłavikoŭ pry razhonie pratestaŭ u Minsku ŭ niadzielu, 25 kastryčnika.
«Nie my byli inicyjatarami. Vy bačyli, što było ŭ minułuju niadzielu. Karcinki niama, chadzili, chadzili pa Minsku. Meta była zachapić centr, u centr nie puścili. Źmiarkańnie — pajšli na adździeły milicyi. Pajšli, što samaje strašnaje, u spalnyja rajony. Ciomna, ludzi pierapužanyja. Chtości a siomaj hadzinie vyjšaŭ ź dzietkami na vulicu. Heta što, narmalna, kali natoŭp pjany, ašaleły, prakołaty narkotykami, prakurany i prapity, sotni čałaviek, rynulisia ŭ hetyja rajony?
Što treba było rabić milicyi? Heta byŭ moj zahad dla taho, kab zaścierahčy ludziej. Pačali ŭskryvać kvatery, rynulisia ŭ hetyja kvatery. Pryjšłosia z kvater vyciahvać hetych narkamanaŭ. Heta nienarmalna, heta niedapuščalna, Valeryj Pałyč. Tamu pačynajem pracavać», — zapatrabavaŭ Łukašenka, źviartajučysia da kiraŭnika Savieta biaśpieki Vakulčyka.
25 kastryčnika da 200 tysiač čałaviek vyjšli na vulicy Minska. Marš prajšoŭ spakojna, bieź incydentaŭ. Tolki ŭ samym kancy, kali ŭ adnoj z kałon zastavałasia niekalki tysiač čałaviek, jaje abstralali śviatłošumavymi hranatami i razahnali. Ludzi ŭ rajonie Arłoŭskaj chavali demanstrantaŭ u kvaterach. Vypadak, kali siłaviki ŭvarvalisia ŭ adnu z kvater i bili mužčyn dubinkami, papaŭ na videa i vyklikaŭ vialiki rezanans.
