Alaksandr Łukašenka ličyć, što ŭ krainie jość svoj stvorany pa Kanstytucyi ŭrad, a krainam, jakija ŭ ciapierašni čas sprabujuć vystupać pasrednikami, varta ŭ pieršuju čarhu navieści paradak u siabie. Pra heta jon zajaviŭ siońnia na naradzie ŭ Centry stratehičnaha kiravańnia ŭ Ministerstvie abarony Biełarusi, paviedamlaje BiełTA
Jon znoŭ vykazaŭsia pra ŭnutrypalityčnuju situacyju.
— Vy nie horš za mianie viedajecie, što adbyvajecca ŭ krainie. Pavoli pačynajuć abo praciahvajuć razhojdvać abstanoŭku, naša hramadstva. Dabralisia da pracoŭnych kalektyvaŭ. Ja ŭžo šmat razoŭ kazaŭ pra heta. Prosta chaču ŭ čarhovy raz skazać, što z hetaha ničoha nie atrymajecca. Krainu my nikomu nie addamo. Situacyju my ŭtrymajem, - padkreśliŭ Łukašenka. - Ja nie chaču skazać, što jość miesca dla niejkaj dabradušnaści, zaspakojenaści. Nie, my nikoli nie supakojvalisia. Vy viedajecie, žyćcio naša takoje i los, što my, znachodziačysia ŭ centry Jeŭropy, zaŭsiody pavinny być hatovymi svoječasova adkazać na lubyja vykliki.
Jon adznačyŭ, što za miažoj Biełarusi prapanujuć niejkaje pasiarednictva [krainy Bałtyi i Polšča], stvarajuć dla krainy zamiežny ŭrad.
— Słuchajcie, u nas jość narmalny ŭrad, stvorany pa Kanstytucyi. Nam nie patrebnyja nijakija zamiežnyja ŭrady, nijakija pasiaredniki. Mnie zdajecca, što, nie kryŭdziačy kiraŭnictva hetych respublik, ja chaču skazać: vy ŭ siabie paradak naviadzicie, - skazaŭ jon
«Nijaki ŭrad ni za miažoj, dzie b tam ni było, nam nie treba, i kiravać jon krainaj nie budzie nikoli. Niaŭžo historyju nie vyvučali?» - padkreśliŭ Łukašenka.
