Uviečary 10 žniŭnia doktara-reanimatołaha Andreja Vitušku zatrymali kala budynka Centralnaha RUUS. Tudy jon pryjechaŭ razam z žonkaj, kab zabrać niepaŭnaletniaha syna Mirona, jakoha źvioz AMAP.
Bolš za troje sutak Andrej pravioŭ u Centry izalacyi pravaparušalnikaŭ na Akreścina ŭ adnoj kamiery z Uładzisłavam Sakałoŭskim. Heta jon uklučyŭ pieśniu «Pieramien» na aficyjnym mierapryjemstvie ŭ Kijeŭskim skviery, za što sud pakaraŭ jaho 10 sutkami administracyjnaha aryštu. Pałovu ź ich, pierakazvaje słovy Ułada Andrej, toj pravioŭ u karcary. U kamieru jaho pieraviali biez adzieńnia, u adnoj bialiźnie, piša Tut.by.
Andrej kaža, što jaho nie bili, na vulicy jon taksama doŭha nie stajaŭ, jak raspaviadajuć mnohija zatrymanyja, jakich niadaŭna adpuścili ź CIPa.
«Takoje było ź ludźmi, jakija zajazdžali ŭ našu kamieru na praciahu 11 žniŭnia. Jana raźličanaja na šeść čałaviek. Ale sama mieniej u joj było 19 čałaviek, maksimalna — 32. Paŭtara dnia nas nie karmili. Vada — z-pad kranu, jaje možna było nabrać u dźvie płastykavyja butelki, ź jakich pili ŭsie. Napačatku byŭ nievialiki kavałačak myła, jaki my chutka zmylili. Tolki na trecija sutki supracoŭniki vydali jašče adzin. Tualetnaj papiery taksama nie było, jana źjaviłasia paśla», — apisvaje Andrej.
Na druhi dzień znachodžańnia ŭ CIPie ŭ kamieru da Andreja Vituški pieraviali Uładzisłava Sakałoŭskaha. Heta adzin z hukarežysioraŭ Pałaca dziaciej i moładzi, jaki ŭklučyŭ pieśniu «Pieramien» na Dni adčynienych dźviarej ustanoŭ dadatkovaj adukacyi 6 žniŭnia ŭ Kijeŭskim skviery. Za heta sudździ Centralnaha rajona Minska dali jamu i Kiryłu Hałanavu pa 10 sutak administracyjnaha aryštu.
Uład na fota źleva. Nadzieja Bužan
«Pieršyja piać sutak Uładzisłaŭ znachodziŭsia ŭ karcary. Heta takoje nievialikaje pamiaškańnie, dzie jość łožak, jaki pryšpilajecca da ściany i adkidvajecca tolki na noč, kran, zamiest rakaviny — śmietnica, i tak zvanaja «paraša», to-bok prybiralnia. Uład raspaviadaŭ, što tam było chałodna, na padłozie — chłorka.
Pavodle jaho słovaŭ, pieršyja dvoje sutak jamu nie davali spać — prosta nie adkidvali łožak, tamu jon siadzieŭ na zedliku albo na padłozie. Astatnija troje sutak jamu ŭžo dazvalali spać unačy. Jasna, što nijakich pieradač jamu nie pieradavali», — raspaviadaje Andrej Vituška.
«Da nas jaho pieraviali ŭ adnych majtkach, z bosymi nahami. Skazaŭ, što adzieńnie zabrali. Uładzisłaŭ — narmalny, adekvatny, charošy, razumny małady čałaviek. Trymaŭsia badziora. Było vidać, što jamu niaprosta tryvać heta ŭsio, ale jon trymajecca. Radavaŭsia salidarnaści ludziej, tamu, što jaho pamiatajuć. Byŭ ździŭleny, što jamu z kaleham Kiryłam Hałanavym sabrali srodki. Vykazvaŭ niekatoryja apasieńni, što buduć šyć dadatkovyja kryminalnyja spravy, kab adpomścić za ŭčynak. My staralisia pierakanać u advarotnym, što ciapier jon pad mocnym hramadskim nahladam», — kaža doktar.
Andrej Vituška adznačaje, što mnohija na Akreścina raspaviadali mienavita pra Ułada. Pra druhoha chłopca — Kiryłu Hałanava — jon ničoha nie čuŭ.
«Hałoŭnaje, kab na chvali taho, što ŭ nas paru tysiač čałaviek vyjšła na volu, pasiadzieŭšy troje sutak, my nie zabyli pra tych, kamu ciažka i čyje pravy parušajucca. Mienavita praz heta vyrašyŭ źviarnucca da vas. U kamiery banalna niama čym zaniacca. Ty pahružany ŭ svaje dumki, tamu tam krytyčna važna mieć niešta pačytać. Treba niečym zaniać svaju śviadomaść. Nie zaškodziŭ by jamu pałožany duš, prahułki, pieradačy — heta ŭsio praduhledžana zakanadaŭstvam».
Andrej vykazvaje padziaku svaim kaleham, jakija na praciahu dvuch dzion vychodzili na praśpiekt Dziaržynskaha ź jaho partretam, vystupali suprać hvałtu i patrabavali adpuścić zatrymanych kaleh.
«Ja vielmi ŭściešany ŭčynkam kaleh. Ja nievierahodna ŭražany, dziakuj usim!»
