Padčas rabočaj pajezdki Alaksandr Łukašenka naviedaŭ Spasa-Jefrasińnieŭski manastyr u Połacku. «Dumaju, zajdu ŭ chram i choć by śviečku pastaŭlu. Ja daŭno ŭžo byŭ u vas», — adznačyŭ jon.
U Kryžaŭźvižanskim sabory jon zapaliŭ śviečku, pakłaniŭsia kryžu i moščam prapadobnaj Jefrasińni Połackaj.
Źviartajučysia da nastajacielnicy manastyra ihumieńni Jeŭdakii, Łukašenka paabiacaŭ: «Kali niešta treba, skažy Natalli Ivanaŭnie (staršynia Savieta Respubliki Natalla Kačanava. — Zaŭv.). My znojdziem čas, kab pryjechać i dapamahčy».
Zatym Alaksandru Łukašenku dałažyli ab chodzie restaŭracyi Spasa-Praabraženskaj carkvy. Historyja restaŭracyjnych rabot pakazała, što pra chram mnohaje było nieviadoma. Hety relihijny i architekturny pomnik unikalny tym, što ŭ im na 90% zachavalisia freski XII stahodździa. Usie vidy rabot płanujecca skončyć da 2024 hoda. Usiaho ž na adnaŭleńnie fresak spatrebiłasia kala dvuch dziesiacihodździaŭ. U pracesie restaŭracyi byli zrobleny i važnyja znachodki, u tym liku piačaci samoj Jefrasińni Połackaj.
Łukašenka pahutaryŭ z archieołahami — studentami Połackaha ŭniviersiteta. Kiraŭnik dziaržavy ŭspomniŭ, jak i jon sam u studenckija hady vyjazdžaŭ na archieałahičnyja raskopki, u tym liku na Dniapry. «Znachodzili staražytnyja pryłady pracy, pačynajučy sa skrabkoŭ», — dadaŭ jon.
«Chłopcy, dziakuj vam za pracu. Žyvicie mirna, družna i abaviazkova tut», — daŭ nakaz Łukašenka.
