Elektaralnaja kampanija nabyvaje novyja farby z rašeńniem bankira Viktara Babaryki iści ŭ prezidenty.
«Naša Niva» apytvała biełaruskich namienkłaturščykaŭ pra vyłučeńnie Valeryja Capkały, ale siońnia źjaviłasia inšaja nahoda.
Što čynoŭniki dumajuć pra rašeńnie Babaryki iści ŭ prezidenty?
Viktar Babaryka
U hetaj ananimnaj vybarcy (ludzi nie hatovyja da publičnaj palityki, tamu admaŭlajucca havaryć ad svajho imia) pradstaŭleny dziejačy ź siłavoj, bankaŭskaj, infarmacyjnaj i ekanamičnaj śfiery.
Kali nastupny raz vy chacieli b ananimna dałučyć svoj hołas, vy možacie źviazacca z aŭtaram praz bot jaho telehram-kanała.
«Niezadavoleny Rumasam»
«Jon asoba nieardynarnaja. Jak ja razumieju, unutranaja dušeŭnaja rabota ŭ im išła ŭžo nie adzin hod, asabliva paśla śmierci žonki. I heta pryviało da ŭčynku, jaki moža niečakana adbicca na losie, jon heta razumieje.
A tak usio da hetaha viało, jaho hetyja natatki ŭ błohach i intervju… Dyk heta hatovy žurnalist-dysident, chacia i bankir.
U bankiraŭ uvohule strachu mienš i rašučaści bolš, bo jany — tyja ludzi, jakija sapraŭdy razumiejuć, jak robiacca hrošy.
I tut rašučy Babaryka strašna niezadavoleny Rumasam, jaki trymaje dulu ŭ kišeni, ale robić tak, jak skažuć. Ci navat nie skažuć, a padumajuć. A Babaryka inšy, jon daśpieŭ kinucca matrosam na dzot: «Usie bajaźliŭcy i maŭčać, choć i bačać biazradasnyja pierśpiektyvy i stan rečaŭ».
A što jon źviazany z Maskvoj… Tut ja b u špijanažy jaho nie vinavaciŭ, bo ŭ našaj situacyi kantakty ŭ Rasii — heta naturalnaja reč».
«Lepš by pisaŭ dakładnyja Łukašenku»
«Jamu adnaznačna prypišuć rasijski śled, chacia ja tak nie liču. Vyhladaje, što ŭsie jaho słovy — heta ŭsio ščyra, jon sapraŭdy tak dumaje.
A sensu bałatavańnia ja, praŭda, nie razumieju. Jon nie pieramoža Łukašenku, navošta heta tady? Manifiestavać takim čynam, što nam treba rabić i jak raźvivacca?
Dyk ty ž viadomy bankir, idzi — pierakonvaj Nacbank, urad. Unutry sistema vielmi demakratyčnaja i Łukašenka daje ŭsim mahčymaść vykazvać svaje dumki i spračacca.
A što dapamahła źmianić vypučanaja apazicyjnaść? Ničoha, dobra, kali nie naškodziła.
U jaho nie było nijakich prablem pazvanić Rumasu i vykazać šlachi raźvićcia, jakija jon bačyć, nie było prablem pisać analityčnyja zapiski Łukašenku. Ale kolki jon ich napisaŭ? Ja, pa ščyraści, nie čuŭ, kab jany ŭvohule byli».
«Rasii treba nahadzić Łukašenku. Havorka nie pra pieramohu, a mienavita pra «nahadzić»
Pa maim adčuvańni, Babaryka adarvaŭsia ad žyćcia, apošnim časam jon nie pahłyblaŭsia ŭ spravy banka, staŭ takim makraekanamistam, vyrašaŭ hłabalnyja ekanamičnyja prablemy.
Hazpram dazvalaje vieści vielmi kansiervatyŭnuju palityku, pierad rehijanalnym bankam nie staić zadača «zarabić jak maha bolš», tut zadača — «nie stracić».
Moža, jon pierastaŭ razumieć, što na haru treba nie zalatać, a zachodzić nahami? Moža, zabyŭ słovy Łukašenki pra toje, što «treba vyznačycca, chto vy — biznesmieny ci palityki. Kali piarojdziecie ŭ palityki, to my budziem hulać z vami nie pa praviłach biznesu»?
Tamu mnie cikavyja praktyčnyja rečy: chto jamu prykryje sraku?
Načalnik słužby biaśpieki banka? Dyk tam, pa majoj acency, usio vielmi kiepska. I navat kali tam jamu skazali: «Viktar Dźmitryjevič, my z vami», — to nie fakt, što adrazu nie pabiehli ŭ orhany.
Kali jaho kamanda budzie z banka, to mianie heta rasčaruje, ja tymi ludźmi nie ŭražany.
Adnosna suviaziaŭ z Kramlom. Ich mocna pierabolšvajuć, chacia byŭ čas, kali Babaryka trymaŭ u Biełaviežskaj puščy arandavany dom, a tudy prylatała kiraŭnictva Hazprama na palavańnie, a potym na čarku i «na pratakoł».
Kali hetyja tavaryskija suviazi zastalisia, to mo jamu i abiacali padtrymku, ale tut taksama cikava — a ci ŭsurjoz abiacali?
Mo jaho addali na zakłańnie, a jon nie razumieje? Bo Rasii treba nahadzić Łukašenku, havorka navat nie pra pieramohu, a mienavita pra «nahadzić».
Z ulikam taho, što paśla jahonych apošnich intervju ŭ Biełhazprambank pryjechała pravierka Nacbanka, to ciapier tam akapajecca ŭvieś Dziaržkantrol, kab niešta niepryhožaje znajści».
«Na jaho pisali ŭ Maskvu danosy»
«Na Babaryku ŭ Maskvu pisalisia danosy, što jon zaihryvaje z nacyjanalistami i Aleksijevič. Ale tam na heta nie źviarnuli ŭvahi.
Babaryka — kiraŭnik adździaleńnia bujnoha rasijskaha banka. Kali jon budzie źbirać podpisy, to budzie abapiracca na svoj bank, a biez zhody akcyjanieraŭ takoje niemahčyma.
Ahułam jon mnie simpatyčny, ale ŭ svaich intervju časta ahučvaŭ rasijski pohlad na pryrodu biełaruska-rasijskich sprečak».
«Namienkłatura nie kupicca»
«Pierśpiektyvy pakul acanić ciažka. Jaho asabliva blizka nie viedajuć, aproč jak u bankaŭskich asiarodkach. A ŭ bankaŭskich staŭleńnie apošnim časam paŭiraničnaje, bo jon vysoŭvajecca, a heta niejkaja takaja chiba mientalitetu — my nie lubim jaskravych asob, na žal.
Ci padtrymaje jaho častka namienkłatury? U adroźnieńnie ad ukrainskaj i rasijskaj, naša namienkłatura adarvanaja ad ułasnaści. Heta ŭsio biednyja ludzi, biez ekanamičnych intaresaŭ, biznes-hrupovak.
U našych skład rozumu ałharytmičny: skazana — zroblena.
I što, jany kupiacca na prahresiŭnuju prahramu Babaryki? Ja nie dumaju.
Naša aktyŭnaje hramadstva dumaje pra ŭzajemaadnosiny z uładaj z troch pazicyj: abo vajavać, abo nijak nie ŭdzielničać, abo iści na dyjałoh.
Voś prykra, što ludzi z prahresiŭnym paradkam dnia iduć u apazicyju».
«Farmalna ŭ jaho karotki šlach da Pucina»
«U Babaryki jość ułasnyja ambicyi, jon choča sprabavać siabie na bolš vysokim uzroŭni, a dla Rasii jon zručny i zrazumieły partnior, farmalna ŭ jaho i ciapier karotki šlach da Pucina: Akimaŭ (kiraŭnik «Hazprambanka») — Miler (kiraŭnik Hazproma) — Pucin.
Ale kali i jość niejkija damoŭlenaści, to mnie, naturalna, pra ich nieviadoma. A publična Kreml budzie trymać niejtralitet navat pry ich isnavańni».
«Babaryka jaŭna nie durań»
«Heta było całkam pradkazalna, bo svaju miedyjnuju kampaniju jon pačaŭ daŭno. I Babaryka jaŭna nie durań, jon razumieje, dzie žyvie. Razumieje, što nie stanie Zialenskim, bo ŭ nas hałasy nie ličać. Sto tysiač podpisaŭ va ŭmovach pandemii taksama jon nie źbiare, značyć, niechta niejkuju padtrymku paabiacaŭ?
Tut uspaminajecca Kazulin, jaki taksama natchniŭsia abiacankami Sadoŭničaha [rektar MHU z 1992 hoda — «Naša Niva»], što Rasija padtrymaje, ale što vyjšła? Praz vychadku Kazulina, darečy, Łukašenka pierastaŭ daviarać ludziam, bo heta byŭ jahony siabar.
Ja dumaju, što Babaryku prosta nie zarehistrujuć. Ale kali zarehistrujuć, to heta budzie cikava. Treba hladzieć, što jon prapanuje».
