Pilny minčuk Pavieł Misuna źviarnuŭ uvahu na prykruju — prynamsi, na jaho dumku — niedakładnaść u staličnym mietro: na kancavych stancyjach hučyć zvykłaja ŭsim pasažyram fraza pra toje, što ciahnik dalej nie idzie.
«Ale ž nasamreč ciahnik dalej idzie, u čym kožny moža vielmi prosta pierakanacca. Takim čynam, hetaja fraza nie adpaviadaje rečaisnaści i ŭvodzić u zman pasažyraŭ», — pierakanany Pavieł.
Jon nie palenavaŭsia i piśmova źviarnuŭsia ŭ Minski mietrapaliten z prośbaj prybrać frazu z paviedamleńniaŭ.
Mietrapaliten staŭ tłumačyć nieabyjakavamu pasažyru pryncyp svajoj pracy. Maŭlaŭ, u tupikach na kancavych stancyjach adbyvajecca źmiena kirunku ruchu, a znachodzicca tam aby-kamu nielha. Tamu nijakaha padmanu niama.
Hetym adkazam Pavieł Misuna aburyŭsia jašče bolš.
«Mietrapaliten u svaim adkazie pryznaje fakt taho, što ciahnik dalej idzie, pišučy «dadzienaja technałahičnaja apieracyja pravodzicca ŭ śpiecyjalna abstalavanych dla hetaha tupikach, kudy sastaŭ nakiroŭvajecca paśla vysadki pasažyraŭ na stancyi», — narakaje Pavieł.
«Čamu b nie adkazać, što niama hrošaj, a jak źjaviacca, to zrobim adpaviednyja źmieny?» — padsumoŭvaje jon, upeŭnieny, što ŭ budučyni pieramoža.
