25 kastryčnika ŭ Šumilinskim rajonie adbyłosia dziŭnaje zabojstva. Muž z žonkaj pajechali ŭ les u hryby i jahady. Kali siamiejnaja para viarnułasia da mašyny, ich tam čakaŭ znajomy. Toj znajomy zarezaŭ muža na miescy, paśla čaho źbieh. Jaho zatrymali ŭ susiednim rajonie.
«Naša Niva» vyśvietliła padrabiaznaści historyi. Akazałasia, što pamiž fihurantami byli zabłytanyja ramantyčnyja adnosiny, jakija skončylisia takoj voś kryvavaj dramaj.
Naša Niva źviazałasia sa Śviatłanaj, žonkaj 41-hadovaha Alaksieja Klujeva, jakoha padazrajuć u zabojstvie.
Alaksiej Klujeŭ
«Pryčyna — žančyna», — koratka kaža Śviatłana pra zabojstva.
Klujevy žyli ŭ adnoj ź viosak Haradockaha rajona. Hadavali traich dziaciej, ale ŭ mai vyrašyli razyścisia.
«My nie razvodzilisia, ale vyrašyli žyć paasobku. Alaksiej rodam ź vioski Suraŭni, tam žyvie jaho mama. Da jaje jon i pajechaŭ žyć», — kaža Śviatłana.
U Suraŭniach žyli ich znajomyja Citovy. Žonka Taćciana, muž taksama Alaksiej.
Z hetaj Taćcianaj u Alaksieja Klujeva i zaviazaŭsia raman, kaža Śviatłana.
Taćciana Citova
«Ja i raniej padazravała, što pamiž imi štości jość. Nadta časta jon jeździŭ mamie dapamahčy ŭ tyja Suraŭni, — ŭzhadvaje Śviatłana. —
Ale paźniej moj Alaksiej prychodziŭ da mianie ŭ chatu, prasiŭsia nazad u siamju. Ja pahadziłasia, vydaliła ŭsie «levyja» numary ź jaho telefona. I pabačyła ich pierapisku z Taćcianaj Citovaj. Ja napisała joj: «Adčapisia ad majho muža, u ciabie jość svoj». Jana mnie adkazała: «Nie suj nos u čužyja spravy». Heta było ŭ žniŭni».
Ale ž paśla ŭ Śviatłany z mužam nie skłałasia, i Alaksiej Klujeŭ viarnuŭsia da svajoj maci ŭ Suraŭni. Uładkavaŭsia pracavać u susiedniuju viosku na fiermu ślesaram. Praŭda, apošnim časam na pracu nie chadziŭ: trapiŭ u avaryju na mapiedzie, złamaŭ klučycu i ciapier byŭ na balničnym.
U Alaksieja i Taćciany Citovych tym časam byli svaje prablemy. Alaksiej Citoŭ aficyjna nidzie nie pracavaŭ, ale pastajanna jeździŭ «na Rasiju», pracavaŭ rabočym.
Zahinuły Alaksiej Citoŭ
Taćciana ŭletku pracavała ŭ pryvatnika pryjomščycaj jahad, paśla siadzieła doma. Raniej jana była sacrabotnikam, dahladała starych, ale jaje ci to zvolnili, ci to sama syšła.
Kali Citoŭ viarnuŭsia ŭ pačatku leta z Rasii, žonka Taćciana paviedamiła, što bolš nie choča ź im žyć.
«Taćciana vyhnała jaho z domu, jon pajšoŭ žyć da svajoj maci. Praŭda, Tania jamu nie skazała, što płanuje z maim mužam ciapier žyć. Ja ŭvohule padazraju, što ŭ jaje byŭ niejki treci mužčyna, — kaža Śviatłana Klujeva. — Alaksiej Citoŭ viedaŭ pra raman jaho Tani z maim Alaksiejem. Jon pryjazdžaŭ da mianie, my razmaŭlali ź im pra heta. Hałoŭnaje, što jon chacieŭ, dyk heta zabrać u Taćciany dačku, joj hadoŭ 12, dobraja dziaŭčynka. Chacieŭ zabrać, bo ŭ Taćciany byli peŭnyja prablemy: jana zakadziravanaja, plus raniej u jaje byli sproby suicydu».
Ale pacichu usio viarnułasia na svaje koły. Citovy žyli razam u Suraŭniach, Alaksiej Klujeŭ u svajoj mamy u toj ža vioscy.
I raptam zdaryłasia toje zabojstva.
Śviatłana Klujeva ŭpeŭnienaja, što vina na Taćcianie Citovaj.
«Jana ŭhavorvała majho Alaksieja, moža, źbić, a moža, i zabić svajho muža, ja tak liču. Nie viedaju, ź jakoj metaj. Moža, kab paśla niejkija vypłaty atrymać, moža, što jašče… Ja z mužam pražyła 18 hadoŭ. Sam jon na takoje nie pajšoŭ by nikoli. Ale jon taki čałaviek, što na jaho možna davoli lohka paŭpłyvać, — kaža Śviatłana. — U toj viečar Taćciana Citova i Alaksiej Klujeŭ damovilisia, što pa jaje zvanku Klujeŭ musiŭ padjechać tudy pad les.
Klujeŭ byŭ u svajoj mamy tym viečaram. Ja havaryła ź joj. Jana raskazała, što razmaŭlała ź im — i tut zvanok. Kaža, što jon byŭ jak začaravany, kruhłyja vočy. Tolki pazvanili, adrazu padskočyŭ, maŭlaŭ, usio: Tania telefanuje, ja pajechaŭ».
Čym skončyłasia taja pajezdka, užo viadoma. Alaksiej Citoŭ zahinuŭ. Alaksiej Klujeŭ — pad vartaj, na jaho zaviali spravu za zabojstva.
Viadoma, što Taćciana Citova pad vartaj taksama. Śledčy kamitet pakul nie prakamientavaŭ hetuju infarmacyju. Nieviadomy taksama i jaje status. Ale varta adznačyć, što mienavita jana vyklikała milicyju paśla trahiedyi.
