«Heta było pytańnie času, — raskazaŭ jon «Našaj Nivie». — Ja da biełaruskaj movy zaŭsiody staviŭsia vielmi stanoŭča. Razumieŭ, što toje, što ja nie razmaŭlaju na joj ŭ žyćci, heta moj strašenny minus. U mianie byli cudoŭnyja vykładčyki biełaruskaj movy i litaratury ŭ škole i va ŭniviersitecie. Ja rablu pieršy krok z tvitara, potym spadziajusia, što raptoŭna i instahram piarojdzie — tam admianili łajki, tamu ŭžo nie strašna».
Akaŭnt na rodnaj movie Anton staŭ vieści ź lutaha. Pa jaho słovach, tvitar — najlepšaja placoŭka, kab pačać razmaŭlać pa-biełarusku. Heta samaja pieradavaja sacyjalnaja sietka, i lubyja tvaje pačynańni aŭdytoryja dobra ŭsprymaje. Navat adpisak nie było.
«Heta taksama byŭ dla mianie sacyjalny ekśpierymient nakont asiarodździa. Usio čakaju, kali mnie chto-niebudź skaža: «Zadraŭ sa svajoj biełaruskaj movaj, adkazvaj mnie pa-rasiejsku». Nivodnaha razu takoha nie było», — dzielicca televiadučy.
Na pamyłki ŭ sacsietkach jamu zaŭsiody ŭkazvajuć. «Pišuć: kupi słoŭniki. Ale heta narmalna. Ja sam tak rablu!»
«Ja typovy tvar biełaruskaha abyvaciela, jaki patrošačku pačynaje ŭnutranaje adradžeńnie», — žartuje Martynienka.
