U kułuarach «Minskaha dyjałohu» karespandent «Našaj Nivy» zadaŭ paru pytańniaŭ ministru ŭnutranych spraŭ Juryju Karajevu.
«Naša Niva»: MUS dekłaruje bolšuju adkrytaść — u pryvatnaści, infarmacyjnuju, a taksama «ačałaviečvańnie» staŭleńnia da hramadzian. A ci jość užo niejkija stanoŭčyja efiekty ad hetaha?
Juryj Karajeŭ: Paniaćcie čyścini mundzira nie aznačaje ŭtojvańnia niejkich zdareńniaŭ.
Tak, my pačali ščyra kazać pra svaje niedachopy: nie zaŭsiody dobryja pavodziny supracoŭnikaŭ, moža być, navat złačynstvy.
I kali kazać adkryta, to adrazu adčuvajecca, jak tym, chto chacieŭ by stvaryć na niehatyvie vostruju palemiku, stanovicca niama pra što havaryć.
A dalej užo čakajuć našych dziejańniaŭ — jak i što budziem rabić, jak reahavać, jak vypraŭlać. Vypraŭlajem! I ŭ hetym toj maralna-psichałahičny plus, pra jaki vy pytajeciesia.
«Naša Niva»: A ci praŭdu kažuć, što na adnoj z naradaŭ MUS vy raźbirali skarhi na praźmiernaje ŭžyvańnie siły i reziumavali, što kali supracoŭnik milicyi nie moža paćvierdzić svaju pazicyju videazapisam, to jon, najchutčej, i vinavaty?
Juryj Karajeŭ: Ja b nie skazaŭ, što adnaznačna vinavaty. Prosta kali pastupaje takaja skarha, to treba spačatku sychodzić z taho, što hramadzianie ŭzvodzić paklop prosta tak nie stanuć.
Słovam, nie admiatać adrazu mahčymaść, nie zakryvacca: «Milicyjanier zaŭsiody pravy!».
Jak kažuć, milicyja ŭ nas raboča-sialanskaja, asabovaha składu šmat, nie zaŭsiody ŭsio budzie idealnym.
Z majho asabistaha dośviedu: kali paskardzilisia na vajskoŭca ŭnutranych vojskaŭ, na milicyjaniera, to niešta tam było. Što nie zusim tak — heta 100 %, što zhuścili farby — chutčej za ŭsio. Ale biary i šukaj. I daj boh, kab ničoha nie spraŭdziłasia, kab byli maksimum — niekarektnyja pavodziny, a nie niešta niezakonnaje.
I, kaniečnie, my starajemsia źvieści takija prajaŭleńni da niejkaj nižniaj kropki, videa tut — jak instrumient.
Razumiejecie, u milicyjaniera najciažejšaja rabota. Uziać DAI — jon na vulicy, jon stomleny, jon vyharaje, jon pracuje z parušalnikami, jakija da jaho amal zaŭsiody pa zmoŭčańni staviacca niehatyŭna i ŭ niejkaj formie heta vykazvajuć. Jon sam niervujecca.
Ale jon pavinien trymacca! Być strymanym, pamiatać, što pracuje ŭ imia ludziej, dla ludziej. I tak usie.
U majho papiarednika, darečy, Ihara Anatoljeviča Šunieviča, u kabiniecie da ramontu vielmi dobraje vykazvańnie visieła. Jon jaho trymaŭsia, chacia ŚMI, kaniečnie, stvaryli jamu jašče toj imidž!
Dyk voś, heta vykazvańnie kiraŭnika Skotłand-Jarda, ab tym, što «Doŭh supracoŭnika palicyi pieradusim nie ŭ tym, kab raskryć złačynstva, a ŭ tym, kab abaranić hramadzianina».
