15 vieraśnia prajekt Tradycyja prezientuje ŭ Minsku knihu-CD «Biasiednyja pieśni». Tam sabrany zastolnyja pieśni z roznych rehijonaŭ Biełarusi z 1960-ch hadoŭ da našaha času. Prezientacyja projdzie z sapraŭdnym zastollem, śpievami i tradycyjnymi stravami na fiestyvali «Rajok».
Usie kampazicyi knihi-CD «Biasiednyja pieśni» vydadzieny ŭpieršyniu.
— Zaraz šmat chto zachaplajecca hruzinskimi pieśniami, a my imkniomsia pakazać, što ŭ biełarusaŭ jość svaja mahutnaja tradycyja. Naš prajekt — heta jašče adzin dokaz tamu. Usie teksty piesień moža vyvučyć i śpiavać kožny. Zapisy na dysku «Biasiednyja pieśni» składajucca ź dźviuch častak. Pieršaja — pieśni i najhryšy z archiva Instytuta mastactvaznaŭstva, etnahrafii i falkłoru imia K. Krapivy NAN Biełarusi, sabranyja ŭ ekśpiedycyjach pačynajučy z 1960-ch. Druhaja častka — studyjnyja zapisy Taćciany Pieśniakievič, zapisanyja pieravažna ŭ studyi Doma radyjo ŭ Minsku. «Biasiednyja pieśni» — užo treci dysk sieryi. Pieršy nazyvaŭsia «Mužčynskaja tradycyja śpievaŭ». Druhi — «Muzyka Połaččyny», — raspaviadaje muzykant, stvaralnik i arhanizatar «Śpieŭnych schodaŭ», kiraŭnik prajekta Tradycyja Siarhiej Doŭhušaŭ.
Vydańnie zroblena ŭ vyhladzie knižki z vyšyŭkaj na vokładcy i bahata ilustravana starymi fotazdymkami. Usiaho reliz składajecca z 34 kampazicyj: 18 u pieršaj častcy, 14 u druhoj i dva bonus-treki. U vydańni źmieščana daviedka ab piesiennaj tradycyi biełarusaŭ, infarmacyja ab usich zapisach, fotazdymki ź siamiejnych archivaŭ vykanaŭcaŭ. Usie źviestki pierakładzieny taksama na anhlijskuju movu.
Vioska Zarytava, Lachavicki r-n, Bresckaj vobłaści, 1971 hod. Z archiva Mikoły Tarandy
Śpievy supravadžali našych prodkaŭ ad naradžeńnia da śmierci. Biasiednyja pieśni śpiavali ŭ śviatočnyja momanty, kali ŭ zastolli źbiralisia siamja, susiedzi i znajomyja. Ich rehijanalnyja nazvy — zastolnyja, haściavyja, pjanickija, karčomnyja, bankietovyja, pirušačnyja, kirmašovyja. Pra biasiednyja pieśni kazali: «Jak tolki adnu čaračku vypju i ŭsio, pašło — vy siadzicie, a ja budu pieśni piajać».
Biasiednyja pieśni vykonvali na zastolli ŭ honar naradžeńnia dziciaci i ŭsłaŭlali haścinnaść i ščodraść haspadaroŭ, dobry pačastunak. U pieśniach «pad čaračku» apaviadali pra siamiejnyja ŭzajeminy: žyćcio ŭ niarodnaj siamji, adnosiny z mužam, śviokram dy śviakroŭju, smutak pa rodnym domie.
«Śpiavali pra raźvitańnie ź bieskłapotnym žyćciom, vieličali maładych, žartavali z družyny žanicha i niaviesty na viasielnym zastolli. U čas kirmašoŭ i festaŭ, kudy źjazdžalisia svajaki i znajomyja, śpiavali kirmašovyja pieśni», — tłumačyć układalnica «Biasiednych piesień» Janina Hrynievič.
Bolšaść zastolnych tvoraŭ byli nie abradavymi, a «žyźniennymi». U ich raspaviadali pra žanočuju dolu, niaspraŭdžanyja nadziei, nialubaha muža: «Ja ž dumała, što sakoł lecić, až nieluby j uzdahon biežyć, a nieluby j uzdahon biežyć», niaviernaść dy sacyjalnuju niaroŭnaść. Viasiołyja, humarystyčnyja tvory susiedničajuć z sumnymi, minornymi.
Nabyć dysk možna na fiestyvali tradycyjnaj muzyki «Rajok» 14—15 vieraśnia, jaki adbudziecca ŭ dvoryku Nacyjanalnaha histaryčnaha muzieja Biełarusi (h. Minsk, vuł. Karła Marksa 12).
