TASS
Ad pačatku minułaha tydnia pasieliščy ŭ Irkuckaj vobłaści Rasii pačali sychodzić pad vadu — praz nadzvyčajnyja zalevy rezka padniaŭsia ŭzrovień rekaŭ. Užo naličyli siem zahinułych i prynamsi 600 paciarpiełych, piša Radyjo Svaboda.
Namieśnik staršyni irkuckaha biełaruskaha klubu «Kryvičy» Aleh Rudakoŭ raskazaŭ Svabodzie, što ad pavodki paciarpieli i biełaruskija vioski — pasieliščy, zasnavanyja vysłanymi ŭ Sybir biełarusami, dzie dahetul žyvuć ludzi ź biełaruskimi karaniami.
Ale infarmacyi mała — paciarpiełyja vioski adrezanyja ad źniešniaha śvietu:
«Suviaź tolki praź viertaloty, a viertaloty paŭsiul nie paśpiavajuć»,— kaža Rudakoŭ.
«Voś, naprykład, vioska Čarčet [Tajšeckaha rajonu Irkuckaj vobłaści z nasielnictvam bolš za try sotni čałaviek] sama pa sabie nie zatoplenaja, bo znachodzicca na ŭzvyššy, ale vakoł usie vioski zatoplenyja, i zatoplenaja daroha, jakaja źviazvaje viosku sa źniešnim śvietam, — raskazvaje Rudakoŭ. — Na siońniašni dzień jany prosta adrezanyja, u ich amal niama elektryčnaści. Troški, byvaje, dajuć, ale bajacca, bo ŭsie elektralinii padtoplenyja, słupy padajuć, zamykańni adbyvajucca.
Pry tym u samoj vioscy Čarčet daždžoŭ zusim niama, ale śpiakota žudasnaja. Niama čym palivać, a vakoł niama dobraj vady, bo pobač rečka vyjšła ź bierahoŭ vielmi značna, u niekatorych miaścinach paznosiła chaty, skacinu. U adnoj susiedniaj vioscy až 200 cialataŭ zatanuła — ich paśpieli vyhnać na vostraŭ na ŭzvyššy, a i jon zatanuŭ».
Paciarpieli i inšyja vioski, zasnavanyja biełarusami, u tym liku Muhun, Nižni i Vierchni Burbuk u susiednim Tułunskim rajonie — darohi vakoł zatoplenyja, elektryčnaści niama. Taksama častkova zatoplenaja zasnavanaja biełarusami vioska Ikiej u Tułunskim rajonie, ale źviazacca ź joj niama nijakaj mahčymaści, darohi tudy zatoplenyja, tolki MNS dalataje na viertalotach i zabiraje ludziej, kali bačyć ich na dachach. Jość ludzi, jakija źnikli biaź źviestak — mahčyma, jany sprabavali sami evakujavacca nasupierak papiaredžańniam ratavalnikaŭ.
Dniom raniej vada pačała adstupać, ale na nastupny dzień prahnazujuć vialikija zalevy, vada moža znoŭ padniacca. Ci ratavalniki i čynoŭniki dziejničajuć słušna, Rudakoŭ nie biarecca śćviardžać, ale miarkuje, što jany, vidać, robiać usio mahčymaje, dy struktury nie byli padrychtavanyja da biady takoha maštabu.
«Uzrovień rek niebyvała padniaŭsia, — dadaje Rudakoŭ. — Takoha ŭžo daŭno nie było, sa starych ludziej nichto takoha nia pamiataje».
