U roznych pablikach UKantakcie lubiać pisać: «Zamiest śniadanku ŭ łožak ja b vybraŭ kubačak kavy ŭ aeraporcie». Ja b dla siabie hetuju frazu źmianiŭ by na «kubačak kavy na zapraŭcy». Kali ŭ čarhovym padarožžy idzie ŭžo nie pieršaja biassonnaja noč, zapraŭki na darozie dla mianie — heta jak majaki, niejkija astraŭki žyćcia ŭ čornaj pustečy. A kava — heta toje, što dazvalaje dajechać da nastupnaha majaka.
Voś i zaraz siadžu na zusim pustoj zapraŭcy ŭ Ščučynskim rajonie z tym samym kubačkam kavy, navokał ciopłyja pryciemki, źleva źziajuć Vieniera, Jupiter i Miesiac, staić vodar skošanaj travy. Adpraviŭšysia ŭ soty raz jechać kudyści pa Biełarusi, ja paśpieŭ za adzin tolki dzień narabić dla siabie adkryćciaŭ, chacia dumaŭ, što ničoha novaha ŭžo nie ŭbaču. I choć ja vielmi lublu samaloty, ale pakul tut staić taki cichi viečar i pakul mnie jość kudy jechać, łaŭlu siabie na dumcy, što mnie zusim nie chočacca kudyści adsiul lacieć navat nienadoŭha. Niachaj inšyja daśledujuć jeŭrapiejskija stalicy i kupajucca ŭ ciopłych morach, ale ja siońnia adpraŭlajusia čekinicca ŭ viečarovy tuman.
