Pakul zajmaŭsia vybarčaj kampanijaj u mianie va Uruččy, jašče adna znajomaja siamja źjechała ź Biełarusi. Na hety raz u Złučanyja Štaty. Zachaciełasia płakać, kali kolki dzion tamu pabačyŭ ich dom biaz mebli. Dom, jaki jany buduvali ź siaredziny 80-ch, užo pradali, i novyja haspadary vietliva dazvolili pažyć paru tydniaŭ pierad adjezdam.
Hetaja siamja, jakaja stvaryła adzin ź pieršych paśpiachovych biełaruskich kaapieratyvaŭ, zaŭsiody była dla mianie ŭzoram pradprymalnickaha talentu. Ale pośpiech jany dasiahali nia tolki praz talent, ale pierš za ŭsio praź ciažkuju šmathadovuju pracu.
Paśla abrańnia Łukašenki prezidentam jany pieranieśli svoj biznes u Rasieju. Tam pamiery ich biznesa nie byli nastolki zaŭvažnyja, da i pracavać całkam lehalna było našmat lahčej.
U ich domie pad Mienskam mianie zaŭsiody byli radyja bačyć. Haspadary padtrymlivali niezaležnaść nia tolki na słovach – u adnym z pakojaŭ znachodziłasia adna z našych drukarniaŭ. Chacia haspadaram sapraŭdy było što hublać.
Łaŭlu siabie na tym, što sa smutkam ŭsprymaju adjezd siabroŭ za miažu navat na pracu. Na emihracyju – uvohule, jak trahiedyju.
