Zaraz, kali robicca choładna i nadvorje ŭsio radziej raduje nas, my čaściej zastajemsia va ŭtulnych chatach. Voś top-5 knih, jakija varta nie prapuścić hetaj zimoj.
«Zaviaršyć hieštalt» Maksa Ščura
Dziońnik padarožža «čałavieka z fotaaparatam» u prastory i časie, z Čechii va ŭlubionuju krainu jahonaj maładości Hałandyju. Pa darozie hieroj-apaviadalnik sustrakaje ludziej z roznych krain Jeŭropy i śvietu, abmiarkoŭvaje ź imi nadzionnyja pytańni estetyki, erotyki i hieapalityki i napružana čakaje, kali ź im narešcie zdarycca niešta, što apraŭdaje jahonaje rašeńnie vyjechać za miažu — jak ciapier, tak i dvaccać hadoŭ tamu ź Biełarusi. Jon pierakanany, što hałoŭnaja sustreča jahonaha žyćcia čakaje jaho ŭ Amsterdamie. Voś jak adzyvajucca pra hetu knihu čytačy: «Kali pasprabavać akreślić siužet, to hety tvor pra mužčynu, jaki vyrašaje vypravicca ŭ vandroŭku z Čechii ŭ Niderłandy, pry hetym pastajanna razvažaje pra svajo minułaje, sučasnaść, pra nieakreślenuju budučyniu. Jon źbieh ź Biełarusi ŭ Čechiju, jakuju tak i nie zmoh całkam adčuć svaim domam, a ciapier sprabuje zaviaršyć hieštalt vandroŭkaj pa Jeŭropie z kancavym prypynkam «Niderłandy». Ščur raskazvaje pra toje, što jamu bližej za ŭsio — pra siabie, tamu historyja atrymlivajecca ščyraj i nie pierabolšanaj.»
Andrej Łazar «Tavarystva knihalubaŭ»
Kniha pačynajecca tak: u siecivie źjaŭlajecca navina pra toje, što viadomy miljarder schavaŭ u adnoj ź biblijatečnych knih ček na miljard u.a., a taksama hrošy mienšymi kupiurami na tuju ž sumu ŭ roznych knihach. A padziei adbyvajucca ŭ Biełarusi ŭ niedalokaj budučyni, dzie papiarovyja knihi ŭžo amal vyjšli z užytku. «Tavarystva knihalubaŭ» — heta nie prosta niezvyčajnaja historyja, a raman-rebus, u jakim splałosia vielmi šmat: detektyŭny siužet, tajamničyja hieroi, hłybinia padtekstaŭ…Čytač, niby daśledčyk, krok za krokam idzie pakručastaj siužetnaj ściažynkaj, sustrakajučy na joj šmat cikavaha. Litaratura pra litaraturu — heta nievierahodna zachaplalna. Nie vierycie? Razharnicie niezvyčajnuju knihu Andreja Łazara i pierakanajciesia sami.
Kaciaryna Miadźviedzieva «Razłamaški majstra Lufta»
Składajecca kniha z takoj niezvyčajnaj nazvaj ź niekalkich apovieściaŭ i apaviadańniaŭ. Adkryvaje knihu apovieść «Čaraŭnik dla Dejsi Mej», pa naźvie jakoj možna padumać, što heta pierakład na biełaruskuju movu tvoru niejkaha brytanskaha aŭtara. Kniha napisanaŭ u takim styli, što ŭ niekatoryja momanty pačynaje zdavacca, što čytaješ Šarłotu Bronte. Hetaja apovieść vučyć nas lubić siabie zaŭždy i ŭ luboj situacyi, być upeŭnienymi ŭ sabie. I choć historyi hetyja kazačnyja, ale heta chutčej kazki dla darosłych. A kniha ŭsia takaja žanockaja-žanockaja..
Barys Piatrovič «Spačatku była ciemra»
Padziei apovieści adbyvajucca ŭ Biełarusi ŭ kancy XX st., u vielmi važny i pierałomny dla krainy čas. Naš hieroj pračynajecca paśla komy, u jakoj prabyŭ 3 hady, u domie dla invalidaŭ u paleskaj hłušy. Jaho susiedzi — psichi dy invalidy, ludzi biez damoŭ, rodnych i svajakoŭ. U jaho amniezija, nie moža zhadać navat svajo imia, a ŭsie vakoł zavuć jaho Słavik, bo mienavita hetaje imia jon šaptaŭ u tryźnieńni. I razam z našym hierojem my musim prajści składany šlach viartańnia da siabie, tak by mović, «uspomnić usio». Samaje cikavaje, što trapiŭ u komu «Słavik» u SSSR, a pryjšoŭ u siabie ŭžo ŭ niezaležnaj Biełarusi. Źmieny mała zakranuli hety dom invalidaŭ. Chiba što nabližajucca pieršyja prezidenckija vybary, jakija ŭsie abmiarkoŭvajuć.
Uładzimir Sadoŭski «1813» Navieła, apaviadańni
Dziejańnie naveły «1813» adbyvajecca ŭ 1813 hodzie ŭ apošnija dni zimy. U razburanaje Vialikaj vajnoj miastečka na ŭskrajku Minskaj hubierni naviedvajecca hość sa stalicy. Michał Kleafas Ahinski — dypłamat, kampazitar, a zaraz sienatar Rasijskaj Impieryi — pryjazdžaje pahaścić da svajho dziadźki ŭ familny zamak la Maładečna. Z nadychodam adlihi ŭ navakollach miastečka pačynajuć adbyvacca niezrazumiełyja rečy: zabityja žaŭniery paŭstajuć z pola minułaj bitvy i napadajuć na žycharoŭ pasielišča. Chutka zamak Ahinskich apynajecca ŭ abłozie chadziačych mierćviakoŭ. Michału Kleafasu nie zastajecca ničoha inšaha, jak znoŭ uziać u ruki zbroju i zmahacca za svabodu rodnaha kraja. Tolki hetym razam voraham buduć nie žyvyja ludzi, a paŭstałyja pačvary. U knizie taksama źmieščany ŭ jakaści bonusa piać novych apaviadańniaŭ Uładzimira Sadoŭskaha.
