Jak radavacca žyćciu i zastavacca ščaślivym čałaviekam, žyvučy na dźvie krainy, z maleńkim dziciem na rukach i darosłaj dačkoj na adlehłaści, žonka Siarhieja Michałka aktrysa Śviatłana Zielankoŭskaja raspaviała ŭ vialikim intervju kp.by.
— Kali naradziŭsia syn Makar, — kaža Śviatłana, — ja śpiavała jamu pieśni tolki na biełaruskaj movie. Pieršaje słova? Pieršaje — mama, choć, kali spytajecie Siarhieja, jon skaža, što tata (śmiajecca). Makar śpiavaje ŭsie pieśni Brutto. Adnojčy Siarhiej navat paprasiŭ: «Kali łaska, ja nie mahu słuchać svaje pieśni kruhłasutačna, pavinna zastavacca trapiatkoje staŭleńnie da ich». A Makar chacieŭ tolki Brutto. Ale ciapier pačaŭ cikavicca i starymi pieśniami, užo śpiavaje «Au», pryčym upieramiešku: «Au, au, au … Bruta, bruta …» Vielmi lubić chadzić na baćkavy kancerty [va Ukrainie], vielmi dobra adbivaje rytm, niadaŭna płastykavy budzilnik staŭ u jaho barabanam. A jašče lubić hitaru, tatu ŭžo nie daje: «Ja sam!» Pa strunach bje: aby jak, viadoma, ale bje …
Ciapier u mianie niama bojazi niešta ŭpuścić, Makar vyzvaliŭ mianie ad strachaŭ. Ja vielmi čakała jaho, 5 razoŭ lažała ŭ balnicy, i atrymaŭšy, razumieju, što hrešna žadać čahości jašče. Ja samaja ščaślivaja žančyna, bo ŭ mianie jość nadziejny tył — Aksińnia [starejšaja dačka Śviatłany, jakoj chutka 16], Makar, dźvie babuli Ludy i kachany muž, jakim ja nie pierastaju hanarycca.
