Vializnaja papularnaść u internecie, uvaha miedyjaŭ i zaprašeńnie na dziaržaŭnyja kancerty. Narodny ansambl «Krynica» staŭ viadomym pa ŭsioj Biełarusi dziakujučy pieśni pra luboŭ da Alaksandra Łukašenki.
Jak heta źmianiła ich žyćcio – ekskluziŭny repartaž «Biełsatu» ź vioski Novyja Milevičy Žytkavickaha rajona.
«A Łukašenka ŭsio rabić umieje, umieje žać, umieje i pachać…»
Raniej heta była zvyčajnaja viaskovaja pieśnia pra aktualnaha staršyniu kałhasu abo pieradavika-kambajniera. Tolki padstaŭlali patrebnaje proźvišča. Ciapier ža heta pieśnia ad žančyn z Novych Milevičaŭ vyklučna pra byłoha staršyniu kałhasu, byłoha palitruka Alaksandra Łukašenku.
Lidzija Markievič, hurt «Krynica»: «Nam padabajecca prezident naš. Tamu my jaje i vykonvajem. Jana nam padabajecca i padabajecca naš kiraŭnik».
U narodnym ansambli «Krynica» kažuć, što pieśniu «K nam jedzie Łukašenka» jany śpiavali jašče 5 hadoŭ tamu, padčas papiarednich vybaraŭ. Tady hledačy z samarobnaj ahitacyi paśmiajalisia.
Alena Tarsan, hurt «Krynica»: «Milicyja stajała – my bajalisia-bajalisia».
Hanna Dubroŭskaja, hurt «Krynica»: «Staryja ludzi, dumali, pasadziać mo za heta».
Ale ŭ turmu za abrazu prezidenta žančyny nie sieli. Paśla taho, jak pieśnia pra kambajniera Łukašenku stała internet-chitom, imi skarystałasia ideałahičnaja mašyna.
Viadoŭca kancertu: «Jany takija ščyryja, takija sapraŭdnyja».
Hurt «Krynica» zaprasili ŭ Viciebsk, na hała-kancert ad kanału ONT, pa-sutnaści, u miežach pieradvybarnaj ahitacyi.
«Prezidentaŭ mnoha my vidali, za Łukašenku ŭ śviecie łučše niet…»
Paśpiavali pierad čynoŭnikami z vykankamaŭ i aktyvistami BRSM dy viarnulisia dadomu, u Žytkavicki rajon. A tut ničoha nie źmianiłasia.
Nina Linkievič, byłaja ŭdzielnica hurta «Krynica»: «Treba, kab nam i darohu adramantavali. Bo ŭ nas vielmi kiepskaja daroha».
Lidzija Markievič, hurt «Krynica»: «Ja 4 km jezdžu na repietycyju na rovary, i viasnoj, i ŭzimku, i letam. Daroha ŭ nas nie achci».
Vykanaŭcy pieśni pra luboŭ da prezidenta žyvuć u vioscy, jakuju miascovyja ŭłady, nie saromiejučysia, nazvali bieśpierśpiektyŭnaju. Tamu darohu nie ramantujuć, zamiest kramy – aŭtałaŭka čas ad času pryjazdžaje. Internetu – pahladzieć svaju ž pieśniu – niama i nie budzie. Tamu što ŭ Novych Milevičach niama i nie budzie moładzi.
Hanna Macukievič, hurt «Krynica»: «Źjazdžajuć, bo tut niama što rabić. Była fierma, i tuju źniščyli».
Sakret ščaścia pa-milevicku vielmi prosty: u ich jość televizar, dzie dziaržaŭnyja telekanały raspaviadajuć, jak dobra ŭ Biełarusi, i jak kiepska za miažoju.
Hanna Dubroŭskaja, hurt «Krynica»: «Nam usio dobra. Nam prezident padabajecca tym, što niama vajny ŭ nas, my žyviem pad mirnym niebam. Našyja dzieci słužać u Biełarusi, nikudy naš prezident nie adpraŭlaje ich dalej».
Tut u kožnaj chacie žyvie nie bolš za adnu asobu. Hetaja vioska pamiraje. Pamiraje, ale słavić pravadyra.
