Горад і краіну абраў выпадкова
Убачыў у лінкедзіне допіс, як чалавек паехаў зімаваць у В'етнам. Даведаўся падрабязнасці, сам пашукаў і зразумеў — маё!
Самыя папулярныя і камфортныя для зімоўкі гарады: Нячанг і Дананг. Я быў у Нячангу (горад у Паўднёвым В'етнаме, адносна недалёка ад Хашыміна).
У абодвух гарадах вялікае рускамоўнае кам'юніці і там дастаткова проста абжыцца такім прыезджым. Пры гэтым там свабодна. На пляжы ў любы час дня можна легчы, дзе захочаш — людзей там няшмат.
Я знаходзіўся ў Нячангу з сярэдзіны лістапада да сярэдзіны лютага. Тэмпература днём заўсёды была ў дыяпазоне + 27… +30 градусаў. Хоць зіма там лічыцца сезонам дажджоў, я гэтага не адчуў.
Розніца з Мінскам — +4 гадзіны. Таму я проста працягваў працаваць па мінскім часе. Працоўны дзень у мяне пачынаўся дзесьці да 13.00 і заканчваўся да 22.00. Я магу даволі гнутка працаваць, таму пачынаў і сканчаў раней. У працадаўцы прэтэнзій не было — я заўсёды заставаўся на сувязі, нават калі фактычна працаваць ужо скончыў.
У Нячангу за кошт рускамоўнага кам'юніці куча ўсякіх мерапрыемстваў. У мясцовых чатах пастаянна шмат аб'яў/прапаноў: бег, квіз, настолкі, стэндап, баскетбол ці футбол. Я паехаў з дзяўчынай, і мы асабліва не наведвалі нейкія мерапрыемствы і сяброў не шукалі. Але калі вы не ведаеце, чым сябе там заняць, то ўсім гэтым можна скарыстацца.
Беларусы могуць знаходзіцца ў В'етнаме без візы да 45 дзён. Аднаразовая турыстычная віза робіцца за тры-чатыры дні, каштуе 25$, падача анлайн. Для тых, хто прыязджае ўпершыню, адмоў практычна няма. Па ёй у краіне можна знаходзіцца да 90 дзён.
На час зімоўкі проста перасталі здымаць жыллё ў Мінску.
Ляцець у В'етнам — доўга і дорага
Пералёт — самы цяжкі этап усяго падарожжа. Практычна няма танных і зручных пералётаў.
З дзвюма перасадкамі мой шлях з Масквы да Нячанга доўжыўся каля 35 гадзін і каштаваў каля 400$ (Масква — Шанхай — Хашымін — Нячанг). Але, калі вы авантурыст, то доўгая перасадка ў Кітаі дазволіць выйсці ў горад. Перасадка ў Шанхаі доўжылася каля 12 гадзін, так што я паспеў трохі пагуляць па горадзе.
Назад дарога была крыху камфортнейшай, маршрут: Нячанг — Хашымін — Пекін — Мінск. Час пералётаў у цэлым такі ж, але зэканоміў на перасадках. У суме дарога заняла каля 25 гадзін, па грошах выйшла таксама каля 400$.
Жыллё лепш за ўсё шукаць ужо на месцы
Жылля тут велізарнае мноства, на любы густ і кашалёк. Можна шукаць самастойна або праз рыэлтараў. Лепш за ўсё не шукаць нічога анлайн. Прыедзеце, засяліцца ў гатэль на 2-3 дні, і паралельна займіцеся пошукам. Працэс вельмі просты: разам з рыэлтарам ходзіце і глядзіце кватэры, ніякіх дамоваў з ім заключаць не трэба. Нічога не спадабалася — звярнуліся да наступнага.
Па выніку мая еўратройка з двума санвузламі на беразе мора і выдатным відам з акна абыходзілася ў 250$ у месяц.
Камуналка і інтэрнэт яшчэ 30$ + 10$, памер моцна залежыць ад кандыцыянераў (як шмат карыстаецеся, якая якасць). У чатах людзі пісалі, што ў іх камуналка была і 70$, і 100$.
Велізарны выбар танных морапрадуктаў, але з малочкай бяда
В'етнамская валюта — донгі. Прыкладны курс на той момант — 2,5 мільёна донг за 100$. Абмяняць іх можна ў мянялаў (прымае наяўныя, USDT, карта) або ў ювелірных крамах (толькі наяўныя). Замежнікі банкамі тут асабліва не карыстаюцца.
Жыццё ў В'етнаме нашмат таннейшае практычна ва ўсіх аспектах. Вельмі танная рыба, крэветкі і іншыя разнастайныя морапрадукты. Усё гэта можна без праблем купіць і жывым. Недарагая садавіна.
Напрыклад, кіло ачышчаных крэветак — 10—15$; манга, маракуйя і хто яго ведае яшчэ якую садавіну — 1—2$ на рынку і крыху даражэй у краме.
З дарагога: уся малочка (літр малака — 1,5—2$), крыху даражэй мяса. Калі вы з Беларусі і любіце малочку і каўбасу, то тут будзеце пакутаваць — выбар і якасць пакідаюць жадаць лепшага.
Праехаць паўгорада на таксі-мапедзе — 1—2$. З'ездзіць у парк забаў на востраў на цэлы дзень — 30$ (у кошт уключана ежа).
Ежа тут самая разнастайная, нават для аматараў эксперыментаў. Будзьце гатовыя, што кавяранькі мясцовых маюць вельмі спецыфічны знешні выгляд. Але я ўжо не раз пераканаўся: чым страшней яно выглядае — тым там будзе смачней. У Беларусі да такога месца я б у жыцці не падышоў, але тут…
Найлепшы суп фо бо каштуе 1,2$. Больш звыклы нам набор з супу, рысу, свініны, гародніны, яйка і падліўкі на дваіх абыдзецца ў 3$.
Не разлічвайце на англійскую
Тут англійскую разумеюць вельмі і вельмі дрэнна, не ведаюць нават самых элементарных слоў. Дарэчы, англійская і руская аднолькава распаўсюджаныя. Таму мне нашмат камфортней было арандаваць жыллё з дапамогай рускамоўнага рыэлтара: з мясцовымі рыэлтарамі проста было цяжка зразумець што мы хочам адзін ад аднаго. У цэлым усе зносіны з мясцовымі будуецца на пальцах.
У 99% месцаў можна таргавацца. Справа кожнага, асабіста я збіваў цану толькі калі разумеў, што яе відавочна задзіраюць. Такое здарылася 5 разоў за ўвесь час. У астатніх выпадках я не гандляваўся, так не аматар, хоць практычна заўсёды можна збіць тую ці іншую капейку з цаны.
Крадуць на пляжах
Проста засячы сабе на носе, што на пляж не трэба браць нічога каштоўнага альбо рэчы пакідаць толькі пад наглядам. Таксама чуў, што вырывалі тэлефоны проста падчас падарожжа дамоў уздоўж дарогі. Гэта тут адбываецца не так часта, тэлефон прывязваць да рукі / шыі неабавязкова, але і зусім не расслабляцца.
Як і ў большасці, усё абышлося без здарэнняў. Але ёсць памылка: ды я мільён разоў пакідаў рэчы на пляжы і ніхто не скраў, а потым шукаюць памочнікаў у напісанні заявы ў паліцыю.
У цэлым тут абсалютна іншы свет і нічога падобнага ў той жа Беларусі вы ніколі не ўбачыце. Расказваць можна доўга, але лепш адзін раз убачыць.
Трохмесячнае пражыванне на дваіх тут абышлося не даражэй, чым у Мінску, нават з улікам пералётаў. Гэта выдатны, яшчэ незаезджаны кірунак для зімоўкі. Асабліва, калі бюджэт падціскае, але вельмі хочацца кантрастаў.
Чытайце таксама:
У якія краіны беларусы могуць адправіцца на адпачынак без візы? Спіс вялікі, але ёсць нюансы
«За восем дзён аддалі 1220 даляраў на дваіх». Як беларускі па гарачай пуцёўцы адпачылі ў Эміратах
