Скрыншот відэа ў інстаграме babyliaamg
Вось чым дзяўчына дзеліцца ў блогу.
Яне было 20 гадоў, калі яна па праграме абмену вучылася ва ўніверсітэце ў Паўднёвай Карэі. Калі блогерка даведалася пра цяжарнасць, то была ў шоку, але вырашыла нараджаць. Першы трыместр цяжарнасці дзяўчына правяла за мяжой, таму можа параўнаць медыцынскую сістэму там і на радзіме.
— Тата дачкі запісаў мяне ў спецыяльную бальніцу, дзе размаўляюць на англійскай мове — туды ходзяць замежнікі, — дзеліцца яна ў тыктоку. — У залежнасці ад раёна, дзе вы жывяце, урад дае пэўную суму на вядзенне цяжарнасці там. Дзе больш дзяцей, напрыклад, у Сеуле, гэта прыкладна 750 даляраў. У тых раёнах, дзе вельмі мала дзяцей, могуць даваць у два разы больш. І калі гэта другое ці трэцяе дзіця, то сума таксама павялічваецца. У мяне страхоўка пакрывала амаль усе выдаткі. Але быў нюанс. Ты прыходзіш да доктара раз на тыдзень, раз на два тыдні, і амаль кожны раз прызначаюць УГД. Для параўнання: у Беларусі гэта робяць усяго тры разы за ўсю цяжарнасць.
Яна сумняваецца, што ў такім частым правядзенні УГД быў сэнс. І думае, што пытанне ў тым, што страхоўка пакрывае толькі адно УГД у трыместр, а за астатнія ты павінна плаціць сама.
— Бальніца там была на нейкім нерэальным узроўні. Гэта нельга параўнаць нават з прыватнымі медыцынскімі цэнтрамі ў нас у Беларусі. Там было настолькі камфортна… Вы можаце сабе ўявіць, што прыём у гінеколага рэальна камфортны, без стрэсу? Цябе накрываюць пледзікам, 100 разоў пытаюцца, ці ўсё добра.
Але нават і ў суперсучаснай Карэі не абышлося без непрыемных выпадкаў. Яна расказвае падпісчыкам, што адразу пачала актыўна набіраць вагу з-за асаблівасцяў арганізма, хоць звычайна ў першы трыместр плод маленькі і асаблівай прыбаўкі вагі ў мамы няма. Блогерка пачула ад доктаркі: «Выбачайце, а вы не маглі б менш есці?»
Дарэчы, з рацыёнам у Карэі ў Яны былі праблемы і да цяжарнасці. Большасць страў мясцовай кухні здаваліся ёй занадта вострымі. Дзяўчына амаль нічога не магла есці, акрамя барбекю. Таму яна разам з іншымі студэнтамі любіла хадзіць у рэстаран, дзе ёсць фіксаваная плата, але ты можаш браць мяса, колькі хочаш.
— Яшчэ я ела шмат рамэнаў і кімпабаў, таму што ў інтэрнаце няма кухні — ёсць толькі мікрахвалёўка і ты не можаш нешта прыгатаваць. Таму да цяжарнасці мой рацыён выглядаў прыкладна так. Зранку я ішла ў адно і тое ж месца і набывала там каву і мафін. Абедаць ішла ў «Макдональдс» і купляла сабе чызбургеры — гэта было самае роднае, што можна было знайсці.
Пад час цяжарнасці Яна пачала купляць садавіну і агародніну, а яшчэ знайшла італьянскі рэстаран і хадзіла толькі туды, бо больш нідзе не магла адшукаць звыклай ежы.
Нарадзіла дачку блогерка ўжо ў Беларусі. Дзяўчынка атрымала прыгожае і незвычайнае імя — Лія. Яна адразу разумела: для дзяўчынкі, якая будзе напалову карэянкай, звычайнае імя — напрыклад, Маша — не падыдзе.
— У дзяцінстве я вельмі любіла чытаць кніжкі і пісаць апавяданні. І аднойчы мне трэба было прыдумаць імя для маёй галоўнай гераіні. Я адкрыла зборнік з імёнамі і стала шукаць. Мне нічога не падабалася. І раптам я ўбачыла імя Лія. Я была ўражана. Думала: «Божа, гэта так прыгожа, я ніколі такога не бачыла». Калі даведалася, што цяжарная, то вельмі хацела дзяўчынку. І адразу ж стала выбіраць імя для дачкі. У мяне былі наступныя варыянты: Мія, Лана (таму, што мне падабаецца Лана Дэль Рэй), Лія і Мацільда (я тады перагледзела фільм пра палюбоўніцу Мікалая II). Спынілася на Ліі, як на самым далікатным і прыгожым для мяне імя, — расказвала дзяўчына ў тыктоку.
Блогерка была ўпэўнена, што калі тата-замежнік, то можна будзе зарэгістраваць дзіця без імя па бацьку. Але ў ЗАГСе нечакана высветлілася, што гэта немагчыма. Таму прыйшлося хуценька прыдумляць, як зрабіць з карэйскага імя, якое для беларусаў гучыць дзіўна, імя па бацьку. У выніку атрымалася Лія Гюнаўна.
— Іронія ў тым, што я ў той момант дрэнна ведала карэйскую мову — таму атрымалася нешта вельмі далёкае ад рэальнасці.
Ад самага нараджэння Яна размаўляе з дачкой выключна на англійскай мове. Прычына была адна: каб Лія змагла размаўляць са сваім татам-карэйцам, калі б той захацеў з ёй пазнаёміцца. Родныя і сябры Яны размаўляюць з Ліяй на рускай, таму дзяўчынка разумее абедзве мовы.
На жаль, бацька Ліі не прымае ўдзелу ў жыцці дачкі. Яго бацькі таксама не спрабавалі звязацца з маці сваёй унучкі, дзеліцца Яна ў тыктоку.
— Магчыма, яны нават не ведаюць пра яе існаванне. А нават калі ведаюць, то не праяўляюць ніякай цікавасці. У карэйскім грамадстве вельмі сочаць за сваім гонарам, вельмі баяцца асуджэння з боку грамадства. Таму, што карэйская бабуля і дзядуля думаюць на гэты конт, мы хутчэй за ўсё ніколі нават не даведаемся.
Блогерка спрабуе знаёміць дачку з карэйскай культурай (наколькі гэта магчыма ў Мінску). Напрыклад, водзіць у карэйскі рэстаран, каб тая пакаштавала нацыянальныя стравы сваёй другой радзімы. Яна са шкадаваннем адзначае, што ў Беларусі карэйская кухні вельмі далёкая ад аўтэнтычнай. Дома блогерка таксама спрабуе гатаваць нешта карэйскае. Дзяўчына глядзіць разам з Ліяй дарамы і k-pop кліпы. А таксама адзначае, што шмат працуе, каб звазіць дачку ў Карэю.
Каментатары даволі часта пытаюцца, чаму Яна не засталася ў Карэі. Прычыны ў гэтага празаічныя: заканчвалася вучэбная віза (а тата дзіцяці нічога не рабіў, каб неяк вырашыць пытанне), трэба было вяртацца на заняткі ў беларускае ВНУ… Плюс да таго ў Беларусі ў бацькоў Яны даволі вялікі дом. Гадаваць дзіця нашмат лягчэй, калі маеш дапамогу, а галава не баліць аб тым, як аплаціць арэндную кватэру.
Акрамя гэтага блогерка сцвярджае, што ў любым выпадку не хацела б, каб Лія расла ў Карэі.
— Першая прычына — гэта сістэма адукацыі. У Карэі вельмі высокая канкурэнцыя, дзяцей увесь час параўноўваюць, у школах жорсткая сістэма рэйтынгаў. Другая — там яна заўсёды будзе чужой. Нягледзячы на тое, што яна напалову карэянка, яе б усюды ўспрымалі як іншаземку. А ў школе маглі б дражніць і смяяцца, — дзеліцца блогерка ў тыктоку.
Яшчэ Яне не падабаецца тое, што ў Карэі нерэалістычныя стандарты прыгажосці. З юнага ўзросту карэйцы спрабуюць зрабіць скуру больш белай, пастаянна худнеюць, робяць розныя пластычныя аперацыі, што негатыўна ўплывае на псіхіку падлеткаў.
Чытайце таксама:
«Пакаштаваў беларускі рамэн — макарона ў мачы». Японец у Мінску вядзе дзіўны тыкток
