«Не лічу патрэбным марнаваць свае рэсурсы»
Анастасіі Антанюк 30 гадоў, яна жыве ў Польшчы і працуе кантэнт-менеджарам. Паўсядзённасць дзяўчыны мала чым адрозніваецца ад жыцця аднагодак.
Фота: скрын паста гераіні
У студзені 2021 года Наста рассталася з хлопцам і з таго часу не ўступала ў новыя стасункі. І хаця пасля гэтага ў яе здараліся эпізадычныя інтымныя кантакты, ужо два гады сэксуальнае жыццё дзяўчыны стаіць на паўзе. Прычына простая — не сустрэўся чалавек, з якім захацелася б блізкасці:
«У асноўным мяне прыцягваюць разумныя мужчыны, якія да чагосьці імкнуцца, у якіх ёсць свае амбіцыі ці мэты, якія нечым захопленыя ці добра разбіраюцца ў нейкай тэме і якія могуць захоплена пра гэта гаварыць. За мінулыя два гады мне сустрэўся толькі адзін такі, але, на жаль, ён быў жанаты».
Фота: архіў гераіні
Дзяўчына спрабавала заплюшчваць вочы на некаторыя неідэальнасці іншых партнёраў, але гульня не каштавала свеч:
«Раней я спрабавала мець блізкасць з людзьмі, якія не зусім падыходзілі пад мае стандарты, але я зразумела, што гэта не мой варыянт: калі я займалася з імі сэксам, то не атрымлівала таго задавальнення, якое магло б быць. Таму я проста не лічу патрэбным марнаваць свае рэсурсы на тое, каб шукаць такіх людзей і займацца з імі сэксам, калі ён не прыносіць мне належнага задавальнення».
Пры гэтым, як адзначае беларуска, у яе няма «звышнатуральных» запытаў да партнёра. Яна не гоніцца за грашыма або мадэльнай знешнасцю, але свае патрабаванні да мужчыны, з якім можа здарыцца інтым, у яе ёсць:
«Я гляджу не толькі на ўнутраны свет чалавека і на ягоны інтэлект, але і на тое, як ён выглядае. Мужчына павінен быць мне сімпатычны або, хаця б, яго знешнасць не павінна мяне адштурхоўваць. Гэта мінімум для таго, каб сустрэцца і паразмаўляць. Нават калі хлопец не будзе якім-небудзь суперпрыгожым ці суперсэксуальным, магчыма, пасля размовы з ім я зразумею, што ён — цікавая асоба».
«Мяне не задавальняе якасць мужчын з тындара»
Адсутнасць адпаведных ёй мужчын Анастасія тлумачыць проста: «Магчыма, я няправільна іх шукаю, знаходжуся ў нейкім ізаляваным асяроддзі ці выкарыстоўваю мала інструментаў для пошуку. З іншага боку, калі разглядаць папярэднія адносіны, сустрэчы адбываліся неяк самі па сабе і я не прыкладала да гэтага намаганняў».
Дзяўчына спрабавала шукаць пару праз тындар — у яе нават было нямала спатканняў: не толькі з мужчынамі з краін былога СССР.
«Магчыма, гэта прагучыць нібыта я на нейкім рынку, але досвед у тындары можна апісаць так: я незадаволеная якасцю мужчын, якія там прадстаўленыя. Хаця мне ўвогуле дастаткова складана ацаніць чалавека па фатаграфіі, не разумеючы, што за ёй стаіць».
Пакуль Наста жыла ў Грузіі, яна схадзіла на некалькі тындар-вячэр. Адно з іх было з хлопцам з ЗША: «Ён быў цікавы, мы доўга размаўлялі, але на першай жа сустрэчы мужчына паспрабаваў схіліць мяне да сэксу. У мяне няма ніякіх прадузятасцяў датычна інтыму на першым спатканні, але я была да гэтага не гатовая. Спачатку мне хацелася больш пазнаць адно аднаго — першапачатковай невялікай сімпатыі было недастаткова, каб адразу з ім пераспаць».
Далей адбылася сустрэча з яшчэ адным амерыканцам.
«На фатаграфіях у дадатку чалавек выглядаў значна лепш, чым у рэальнасці. Але, нягледзячы на тое, што мяне адштурхоўвала яго знешнасць, я вырашыла даць яму шанец і пагутарыць. Думала, можа, ён зачэпіць мяне як асобу. Але гэтага не здарылася».
Мужчына аказаўся настойлівым: шмат пісаў і даваў зразумець, што хоча чагосьці большага. У выніку Наста патлумачыла яму, што перапіску трэба спыніць — на гэтым зносіны скончыліся.
Фота: архіў гераіні
«У мяне было дастаткова сустрэч, каб зразумець, што тындар — гэта не працоўны інструмент для пошуку стасункаў. Як мінімум у маім выпадку. Я шукаю нечага асаблівага, нечага незвычайнага.
Магчыма, таму што я сама такі чалавек. Таму так — справа ў маіх стандартах. Хаця я нічога звышнатуральнага не чакаю ад мужчыны, мне хочацца сустрэць таго, хто мяне зачэпіць», — тлумачыць Анастасія.
«Не хочацца, каб стасункі зноў мне нашкодзілі»
«Яшчэ адна праблема ў тым, што з узростам мае стандарты павысіліся. На тое, на што я б пагадзілася ў 20 гадоў, цяпер я б не пагадзілася ні на якіх умовах.
У мяне з'явілася больш досведу, і я прыкладна разумею, як будуць развівацца адносіны з тым ці іншым мужчынам і не хачу марнаваць час на нічога не вартыя сустрэчы», — прызнаецца дзяўчына.
Магчыма, на рашэнне не падпускаць да сябе мужчын «ніжэй за ўсталяваную планку» паўплываў досвед мінулых адносін — ён не заўсёды быў станоўчым: «Калі мне было 20, я зведала фізічны гвалт — мой мужчына мяне біў. Верагодна, гэта адбіваецца на тым, як я цяпер падыходжу да пытання пошуку партнёра».
Аднак балючы досвед дапамог зразумець свае пажаданні да мужчын і да рамантычных адносін.
Фота: архіў гераіні
Наста кажа: «Цяжка знайсці чалавека, з якім у вас будзе адкрыты дыялог. На мой погляд, каб будаваць стасункі, трэба ўкладваць вельмі шмат рэсурсаў, а калі апёкся, хочацца іх паберагчы. Сёння я хачу больш свядома падыходзіць да тэмы асабістага жыцця: адштурхоўвацца не ад пачуццяў, а ад чагосьці рацыянальнага. Я не хачу, каб стасункі зноў нашкодзілі мне».
«Я ведаю, як даставіць сабе задавальненне»
У выпадку Насты паўза ў сэксуальным жыцці выкліканая выключна адсутнасцю прыдатнага партнёра, з якім ёй было б камфортна. Сэксуальнае жаданне ў дзяўчыны нікуды не сышло:
«Я, як і любы чалавек, перыядычна думаю пра сэкс, і мне б хацелася ім заняцца. У мяне ёсць патрэбы, таму ў маім жыцці прысутнічае самазадавальненне. Я ведаю, што мне падабаецца і як даставіць сабе асалоду. Мусіць, калі б нават гэтага не было, то было б зусім цяжка. Магчыма, тады б гаворка ішла пра нейкую сэксуальную дысфункцыю і трэба было б звяртацца да сэксолага ці іншага спецыяліста».
Пакуль двухгадовы перапынак у сэксе з мужчынамі даецца дзяўчыне без асаблівых цяжкасцяў.
«Улічваючы маю ўстаноўку, што лепш ніякага сэксу, чым сярэдненькі, яго адсутнасць пераносіцца лёгка. Гэта маё свядомае рашэнне, і мне з гэтым камфортна. Мне хочацца сэксу — я не хаваю. Гэта нават цяжка ў нейкай ступені, але з гэтым можна жыць, асабліва калі ты разумееш, чаму гэта робіш».
Наста дадае: «Я разумею, што рана ці позна сэкс у меня адбудзецца. Магчыма, у нейкі момант я адключу галаву і не буду ставіцца да пошуку партнёра настолькі сур'ёзна. Магчыма, у мяне здарыцца сэкс з кімсьці, хто мяне задавальняе не па ўсіх параметрах, але пакуль мае прынцыпы мяне ад гэтага спыняюць».
Турбуюць дзяўчыну выключна каментары людзей, якія клапоцяцца пра яе асабістае жыццё.
«Калі ў жанчыны няма сэксу, гэта ўспрымаецца так, быццам з ёй нешта не так: магчыма, у яе нейкія псіхалагічныя праблемы ці яна не прываблівае мужчын. Пры гэтым, калі ў яе шмат партнёраў, гэта таксама асуджаецца».
На яе думку, беларусы наогул насцярожана ставяцца да адзінокіх людзей, і гэта тычыцца не толькі сэксу: «Лічыцца нормай, калі ў чалавека ёсць партнёр, а калі ён адзінокі — гэта ўжо за гранню. Прычым каментары ў духу «чаму ты да гэтага часу адзін» я чула і ў адрас мужчын, якія таксама пакуль без партнёркі».
Наста лічыць, што стыгматызацыя адзіноты звязаная з культурнай нормай, якая да гэтага часу існуе ў нашым грамадстве:
«Мне здаецца, старэйшае пакаленне вызначае ўдачлівасць чалавека ў жыцці ў тым ліку па наяўнасці партнёра. Для іх сталая паўнавартасная асоба — не толькі тая, якая пабудавала кар'еру, але і тая, у якой ёсць сям'я. Атрымліваецца, гэта такі неад'емны крытэрый паспяховасці. А без партнёра — жыццё не ўдалося».
Хоць на гэты момант Анастасія адна, яна ведае, што гэта часова і, калі раней ёй сустракаліся мужчыны, якія выклікалі моцныя пачуцці, хтосьці яшчэ абавязкова знойдзецца:
«Каханне — гэта такі сацыяльны канструкт: сукупнасць нейкіх механізмаў на гарманальным узроўні, якія людзі абагульнена пачалі называць «каханнем». Але я веру, што людзі сапраўды могуць адчуць нешта моцнае да іншага чалавека. Мне падабаецца стан закаханасці на хімічным узроўні. Калі ты закаханы, ты быццам ажываеш, табе здаецца, што нейкія рэчы найбольш магчымыя і даюцца табе лягчэй. Але гэта ў тым выпадку, калі прыхільнасць здаровая і ўзаемная».
Чытайце таксама:
Контрадэйтынг: новы падыход да спатканняў, які дапаможа перазагрузіць асабістае жыццё
========