Аднойчы адзін антраполаг прапанаваў дзецям афрыканскага племя пагуляць у гульню. Ён паклаў кошык са смачнай садавіной і сказаў: «Першы, хто дабяжыць да дрэва, атрымае кошык».
Калі ён падаў ім сігнал для старту, ён быў здзіўлены тым, што дзеці пайшлі разам, трымаючыся за рукі. Яны разам дайшлі да дрэва і падзялілі садавіну пароўну.
Антраполаг спытаў у іх: «Чаму вы так зрабілі, кожны ж з вас меў магчымасць займець увесь кошык цалкам».
Дзеці адказалі: «Убунту!»
«Убунту» на іх мове азначае: «Я ёсць, таму што мы ёсць». Гэта значыць: як можна быць шчаслівым, пакуль астатнія няшчасныя?
«Усё будзе добра, даражэнькія, — падсумоўвае Маляваныч, — пакуль мы ёсць і мы разам! Убунту!»
60
0
3
1
3
0
