Pavodle viersii Łukašenki, hetuju zbroju jamu nie toje što nichto nie naviazvaŭ, a jon navat jaje z Pucina ledź nie vybivaŭ, spačatku prosiačy, a paśla navat patrabujučy.
«Heta było majo patrabavańnie, heta nie Rasija mnie naviazvała. Tamu što ź jadziernaj dziaržavaj nichto ŭ śviecie jašče nie vajavaŭ», — rastłumačyŭ svaje matyvy Łukašenka.
«Viarni mnie hetu pakul zbroju. Mnie jaje dastatkova. Nie treba stratehičnuju. Jana mnie navošta? Z Amierykaj ja ž nie źbirajusia vajavać. Taktyčnaj całkam dastatkova», — nibyta skazaŭ Pucinu Łukašenka.
Ale pry hetym zhadaŭ, što ŭ krainie rychtujucca nibyta placoŭki i dla stratehičnych rakiet. Choć uvohule «ŭ nas ža schoviščaŭ hetych, jak sabak na vioscy», i «my ich užo siońnia piać-šeść adnavili».
Taksama Łukašenka pryznaŭ, što ŭžyvańnie Biełaruśsiu rasijskaj taktyčnaj jadziernaj zbroi musić uzhadniacca z Pucinym, ale heta, maŭlaŭ, moža być zroblena adnym zvankom.
«Kali pačniecca vajna, ja što, budu hladzieć pa bakach? Źniaŭ trubku, dzie b jon ni byŭ, jon źniaŭ. Jon patelefanavaŭ, ja źniaŭ trubku, u luby momant, navat voś ciapier. Tamu nu što tut za prablema ŭzhadnić naniasieńnie niejkaha tam udaru?» — skazaŭ jon.
Pry hetym Łukašenka dadaŭ, što taktyčnaja jadziernaja zbroja, jakaja raźmiaščajecca ŭ Biełarusi, maŭlaŭ, utraja bolš mahutnaja, čym bomby, skinutyja ZŠA ŭ 1945 hodzie na japonskija Chirasimu i Nahasaki.
Čytajcie taksama:
Litva i Polšča zaklikali NATA adkazać na raźmiaščeńnie rasijskaj jadziernaj zbroi ŭ Biełarusi
ZŠA nie bačać pahrozy jadziernaj vajny z-za raźmiaščeńnia jadziernaj zbroi ŭ Biełarusi
Raźmiaščeńnie jadziernaj zbroi ŭ Biełarusi pačniecca paśla 7-8 lipienia — Pucin
Łukašenka zajaŭlaje, što kiravać jadziernaj zbrojaj budzie jon: «Nijakaha vahańnia nie budzie»
