Салодкі бізнэс Святланы Бічуковай
Калісьці для Святланы выраб зефіру быў проста «хатнім» хобі. Якое вельмі хутка перарасло ў хай і невялікі, але ўласны бізнэс. Свой праект яна развівае ўжо чацвёрты год, пастаянна асвойвае нешта новае і ўпэўненая, што мяжы дасканаласці няма. А значыць, наперадзе ласуноў чакае яшчэ мноства сюрпрызаў!
«Вельмі хацелася нешта рукамі рабіць»
Па першай спецыяльнасці Святлана ткачыха. Скончыла вучылішча, трохі папрацавала і зразумела — не яе. Вось не ляжыць душа — і ўсё тут. Перавучылася на краўца, брала заказы на дом, ад кліентаў адбою не было.
«Адзін час нават вырашыла аформіцца ў якасці індывідуальнага прадпрымальніка, але так і не давяла справу да канца: дома тады шыць не дазвалялі, трэба было здымаць памяшканне. Або афармляць пакой у сваім доме пад майстэрню, — успамінае майстрыха. — Але там клопатаў было… Вырашыла не звязвацца, брала паціху заказы на дом, а яшчэ шыла паліто на сінтэпон, яны якраз у моду ўвайшлі, і іх у Расію вазілі прадаваць».
Але разгарнуцца Святлане зноў не ўдалося, Кітай падвёў: рынкі Магілёва апанавала танная вопратка з гэтай краіны, а вось якасныя тканіны, наадварот, моцна выраслі ў цане, і шыць уборы ў краўцоў стала накладна.
Знайшла працу прадаўца, грошы ж патрэбныя. Але ўсё адно, па яе словах, вельмі хацелася нешта рукамі рабіць, а не проста за прылаўкам сядзець. А тут аб'ява аб наборы на курсы па манікюры падвярнулася, пайшла, скончыла.
«Гады два працавала, кліенткамі «абрасла». Потым, праўда, зрок пачаў садзіцца, прыйшлося з гэтай прафесіяй расстацца, — уздыхае Святлана. — Хоць маляваць на пазногцях карцінкі суткамі напралёт згодная была! У мяне да гэтага часу куча ТІПСМ з маімі малюнкамі захоўваецца: увечары, калі ўсе спаць ўлягуцца, я сяду і ствараю…»
«Сямейнікі паспрабавалі — смачна! Давай яшчэ, кажуць»
«Пачала думаць: чым бы яшчэ заняцца, каб яшчэ цікавага прыдумаць? — смяецца жанчына. — Сумна ж, калі ўвесь час адно і тое ж. А ў той год было вельмі шмат парэчак, і частка ягад засталася не выкарыстаная. Стала «гартаць» інтэрнэт у пошуках якога-небудзь новенькага рэцэпту, каб ягады з карысцю «ўтылізаваць», і наткнулася на зефір.
Так загарэлася паспрабаваць, панеслася ў краму за агаром. А яго нідзе няма! Але калі мне чагосьці захацелася, спыніць мяне цяжка: увесь горад аббегала, але знайшла. І хутчэй за справу. Міксера ў мяне не было, проста цуд, што на камбайне нешта атрымалася, цяпер то я разумею, што ён зусім для ўзбівання зефіру не прыстасаваны!
Святлана Бічукова са сваімі вырабамі
Сямейнікі паспрабавалі — смачна! Давай яшчэ, кажуць. Зрабіла з яблыкаў, сябровак пачаставала, таксама хвалілі. А потым усе наеліся, але руку то я ўжо набіла, не знікаць жа таленту!
Завяла акаўнт у інстаграме, выставіла фота сваіх вырабаў, водгукі пасыпаліся, людзі сталі пытацца, як можна яго купіць. Нічога сабе, думаю!»
Такую прыгажосць нават шкада есці!
Святлана чалавек грунтоўны, хуценька аформіла самазанятасць (каб усё па законе было, без трапання нерваў), набыла добры міксер, закупіла агар і цукар, скрыначкі для будучых вырабаў.
«Першы «пробны» букет кума, збіраючыся з'ездзіць у іншы горад да сяброўкі, узяла ў падарунак для яе. Там усе ў захапленні былі, нават не разабраліся адразу, што гэта зефір, хацелі ў вазу з вадой паставіць. Пасля такога кампліменту я ўжо сумнявацца перастала і выставіла свае вырабы на продаж.
Быў канец жніўня, у мяне тады адразу штук з пяць букетаў купілі на падарункі настаўнікам да 1 верасня. Ганарылася жудасна! Хоць цяпер гляджу на фота тых сваіх першых зефірных букетаў і ад сораму згараю: як можна было такі прымітыў на продаж выстаўляць?
«Калі не вучыцца, то ніякага руху наперад не будзе»
Святлана не какетнічае, пасмейваецца над сабой цалкам шчыра. Бо сёння яна можа прапанаваць сваім кліентам салодкія аўтарскія букеты з руж зефіру, рамонкаў пасцілы, суфлейных півонь, хрызантэм з жэлейнага шакаладу, шакаладных архідэй, мармеладных ірысаў, яблыкаў у глазуры і жывых кветак…
Сяброўка думала, што гэта кветкі, і хацела паставіць букет у вазу
Прычым атрымліваюцца яны заўсёды індывідуальнымі, бо паўтарыць свой жа шэдэўр кропля ў кроплю проста немагчыма. І адзінае, што застаецца пастаянным — гэта эксклюзіўнасць і прыгажосць гатовага вырабу. Усе «элементы» якога робяцца ўласнымі рукамі — ніякіх такіх букетаў з крамных цукерак і садавіны, а тым больш каўбасы і рыбы, магіляўчанка не прызнае. А ў якасці «дабаўкі» можа выкарыстоўваць хіба што жывыя кветачкі, лісцікі або, пры неабходнасці, пару крамных мармеладак.
Вырабы магілёўскай майстрыхі
Гэты букет дакладна не завяне
Але для таго, каб усе гэтыя працы змаглі з'явіцца «на свет», прыйшлося вучыцца: жанчына хутка зразумела, што проста разглядаючы чужыя працы ў інстаграме справы не асвоіць, занадта шмат тут розных тонкасцяў і таямніц.
«Я за тры гады проста незлічоную колькасць курсаў і майстар-класаў прайшла. Самы цікавы быў якраз па складанні букетаў, мне ён многае даў. Доўга з духам збіралася, каб на яго запісацца: і кошт у 10 тысяч расійскіх рублёў спыняў, і тое, што там вельмі вялікая колькасць хатніх заданняў, а яны ж таксама патрабуюць дадатковых грашовых укладанняў на сыравіну і матэрыялы, — успамінае майстрыха. —
Толькі я да таго часу ўжо зразумела, што калі не вучыцца, то ніякага руху наперад не будзе. Тут або ўкладай у новыя веды і ўменні грошы ды час, або так і пакідай усё гэта проста ў якасці хобі.
Нават курсы па вырабе сіліконавых формачак скончыла! Праўда, потым ужо зразумела, што адліваць іх толькі для сябе нявыгадна, купіць танней. Але хто ведае, можа, у будучыні стану рабіць іх і на продаж, будзе яшчэ адзін напрамак майго маленькага бізнэсу.
Затое яшчэ раз пераканалася: не варта казаць «у мяне не атрымаецца», трэба проста паспрабаваць».
«Большая частка даходаў сыходзіць у выдаткі»
Ці адбіўся «салодкі бізнэс» на сямейным бюджэце? Па словах Святланы, нешта, вядома, падкапіць атрымалася, але пакуль большая частка даходаў (а працуе яна толькі пад заказ) сыходзіць у выдаткі.
Варыянты салодкіх падарункаў «ад Святланы»
«Сыравіна і матэрыялы нятанныя, хоць і купляю оптам. Скрыначкі — дробязь, здаецца, а каштуюць ад 3 рублёў за штучку. Формачкі сіліконавыя на адліўку адной кветачкі — ад 30 рублёў. А іх трэба пастаянна падкупляць.
Пастаянна даводзіцца глядзець, дзе і што можна набыць танней, на чым ашчадзіць. Але на ўсё гэта я ні капейкі не бяру ні ў мужа, ні з уласнага заробку, толькі з тых грошай, якія прыносіць маё хобі», — сцвярджае яна.
Ды і не грошы самае галоўнае, лічыць Святлана. Важна, каб справа, якой ты займаешся, прыносіла задавальненне і рабіла цябе крыху больш шчаслівай:
«50 гадоў — гэта найлепшы ўзрост для таго, каб нечаму вучыцца, асвойваць новую справу. Выйдзеш на пенсію, і ў цябе будзе нейкі занятак, хобі, якое можа і ў бізнэс перарасці, часу ж вольнага шмат будзе. Галоўнае — не сядзець на месцы, і ўсё атрымаецца».
Чытайце таксама:
«У маёй калекцыі ўжо 110 відаў». Жанчына са Шклова робіць пасцілу нават з агуркоў, дыні ды кавы
«Беларускі кошык — гэта асобны сусвет». Майстрыха расказала пра старажытныя традыцыі лозапляцення
