Пад гэтай сціплай сідзішнай вокладкай хаваецца цэлая краіна. Прынамсі, на гэтым настойваюць стваральнікі мультымедыйнага часопіса «34». Трэба адно паставіць змесціва, кружэлку, у камп'ютар і можна пачаць глядзець, чытаць, слухаць пра дзяржаву, да якой ад нас па вялікім рахунку, 0 кіламетраў. Цікава, цікава, і што там у сярэдзіне...
Спярша начэпім ружовыя акуляры. Дасціпны неаадраджэнскі комікс пра адрасы і шыльды беларускай Меккі. Для настальгуючых па ідэі «Няіхняй Вільні» – прачулы аповяд віленчука-беларуса. Потым акуляры рэзкім рухам здымаюцца і мы знаёмімся з Літвой вачыма саміх літоўцаў. Тут і vox populi - замалёўкі з віленскага рынка «Кальварыя», і vox intellectuali - пазнавальная відэа-выправа па віленскіх вулках з заходам на не менш віленскія завулкі і завуголлі.
Яшчэ на дыску Litouskaja Pravda - інтэрв'ю з бацькам самага галоўнага рэд-хот-чылі-перца Энтані Кідзіса, літоўца з паходжання, а таксама гутаркі з тамтэйшымі мастакамі і дызайнерамі. Пацешыць спажыўца мультымедыі таксама спіс-агляд культавых бараў і клубаў Вільні.
І зусім ужо беспасярэдне – на дыску Litouskaja Pravda хаваецца цэлая калекцыя яскравай літоўскай музыкі і складанка відэакліпаў.
Хоць мультымедыйная кружэлка атрымалася вільня- і багемацэнтрычная, але, акрамя стоціса, сакоціса і Сабоніса, нашых ведаў у літвазнаўстве істотна паболела. Міні-выснова? У Літоўскай Рэспубліцы таксама жывуць творчыя і таленавітыя людзі, якіх турбуюць тыя ж пытанні:
ці валюхаць у Еўропу/Расію, каб хочаш праславіцца дома?
на якой мове тварыць: на роднай ці на агульнапрынятай? (з 16 літоўскіх песняў, пададзеных на дыску, толькі адна праспяваная па-літоўску, астатнія - выключна інгліш).
Адно бянтэжыць, што такі файны і цалкам прадавабельны дыск нельга набыць адкрыта: адно цішком-нішком атрымаць у дарунак ад сяброў, або пабачыць на сайце часопіса.
Глядзі яшчэ: Што ведаюць літоўцы пра Беларусь?
...і беларусы пра Літву?
