Уладзіслаў Галубок увайшоў у гісторыю як паэт, празаік, драматург, рэжысэр, актор, мастак. Ён пачаў друкавацца ў «Нашай Ніве» у 1908 годзе, стварыў каля 40 п’есаў, на пачатку 1920-х стварыў беларускі вандроўны тэатар, які празь некалькі год атрымае статус дзяржаўнага. Менавіта Галубок першым у гісторыі краіны атрымае званьне Народнага артыста Беларусі (1928), праўда практычна пасьля гэтага пачнецца ягоны перасьлед. Галубка расстраляюць у 1937-м, трохі раней чым большасьць ягоных калегаў, 28 верасьня (па іншых зьвестках ён памёр у турме). Разам з тым арыштаваныя і рэпрэсаваныя ўсе, хто граў у ягоным тэатры (БДТ-3). Падрабязьней пра жыцьцё і творчасьць Уладзіслава Галубка распавядзе Васіль Дранько-Майсюк на лекцыі ў кнігарні «Логвінаў» 3 лістапада.
Менавіта на верш Уладзіслава Галубка стварыў сваю песьню ў межах праекту «(Не)расстраляная паэзія» Зьміцер Вайцюшкевіч: «Я ведаў, што ён стваральнік беларускага тэатру, але акром гэтага факту хіба што нічога. Сярод тых вершаў, якія дайшлі да нас, я шукаў нешта пазытыўнае. І на шчасьце знайшоў! Будучыню!».
ПАДТРЫМАЦЬ ПРАЕКТ НА TALAKA.BY
Верш Галубка «Будучыня» датаваны 1912 годам. Вайцюшкевіч называе гэты твор аповедам пра нашыя беларускія мары. «Тут усё супала — і заклік Галубка адбудаваць свой сапраўдны дом, і маё зацікаўленьне кампутарнымі тэхналёгіямі ды сымфанічнай музыкай, пагатоў я маю клясычную адукацыю», — кажа Зьміцер. У запісе песьні на студыі Everest паўдзельнічалі таксама Алесь-Францішак Мышкевіч (бас) і Павал Мамонаў (бубны).
Ужывую Вайцюшкевічу хочацца яе выконваць з відэашэрагам, інсталяцыямі і пэрформансамі. І каб заля падпявала: «Будуем новы дом!».
НАБЫЦЬ КВІТОК НА КАНЦЭРТНУЮ ПРЭЗЭНТАЦЫЮ ПРАЕКТУ «(НЕ)РАССТРАЛЯНАЯ ПАЭЗІЯ»
Зьміцер Вайцюшкевіч — Будучыня
музыка Зьмітра Вайцюшкевіча, словы Ўладзіслава Галубка
Кіпіць работа, плыве пот,
І крык і гул, як гром;
Туды, сюды снуе народ.
Будуюць новы дом.
Лапаты рэжуць глыб зямлі,
Зьвініць сталёвы лом;
На месцы даўняй старыны
Будуюць новы дом.
Штодзень угору сьцены йдуць,
Ушыр і ўдоўж кругом;
Баліць мазоль, і рвецца грудзь,
А ўсё ж будуюць дом!
Настане дзень, надойдзе час,
Мы крэпку столь зьвядзём,
І лепшай прышласьцю для нас
Быць мусіць новы дом!
Працуйма, брацьця! Хай хутчэй
Наш льецца пот цурком:
Прыжджэм і мы сьвятлейшых дней,
Як скончым строіць дом!..
(1912)
