У беларускіх блогах зьявіўся асымэтрычны адказ на «Зянон-Хоп».

Маналог Гарына Рыгорыча, Прынца Аццкава

Быць ци ня быць — вот в чом вапрос;

что лучшэ для ПэПэ эРБэ – терпеть

народа недавольства

иль, на Валодзю палажась,

пакончыть с ними всеми сразу?

А можа умерэць,

ну как-бы пашуциць,

И пасматрэць,

кто радавацца будзет?

А позжэ вдруг васкрэснуць.

Я ведзь магу.

Скажы мне Виця, чэм я хужэ Бога?

Я ж тожа за Саюз... душы и цела.

Чтоб в чэлавеке все прыкрасно было.

Глаза, харакцер и усы.

Но пачэму завистникав так многа?

Их всех не расстрэляць, и ртов им не закрыць.

А хто ацэнит прэзидзенскае стрэмленьне

Затычкай в каждай бочке быць?

Ведзь без меня ани ж как дзеци!

Ня смогут дажа бульбу перабраць.

А если НАТА? Ну, а если дождзь ци вецер?

Хто словам абагрэе, хто саветы дасьць?

Усегда, увездзе я успеваю,

Дзе просюць, дзе ня просюць - Там я есьць.

Шампанскава дзицям я наливаю,

И яйца в каждом доме есьць.

Но как мне выдзержаць все эта?

Ишчо Гаагай сволачы гразят.

Ва мне ведзь умерла душа паэта.

И Нобелям меня не наградзят.

Хто, как ни я церпел удары дземакратав,

В пагранвайсках, в савхозе, на пасту.

Я помню годы трудныя, времен глумленье,

Прэзренье гордых, прицесненье умных,

Всех цех, кто не любил Саюз и руских.

Я дзелал все, штоб врэмя задзержаць.

Прадлиць на миг, кароткий, сладкий.

Ту власьць, што палучыл абманам.

Но так, как трусами нас дзелает сознанье,

Што нужна будет даць в конце атвет.

И цяжким грузам на сущэстваванье лажыцца

бледность мысли - УСЕ, ПРЫШОЛ КАПЕЦ!

Все важныя, глубокия зацеи меняют направленье

И церают смысл. Все, ужэ ципер - малчанье...

О, пракурор...

В томах бесчысленных моего дзела, ты помяни грехи.

Клас
0
Панылы сорам
0
Ха-ха
0
Ого
0
Сумна
0
Абуральна
0

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй ананімна і канфідэнцыйна?