Сын Віктара Бабарыкі трапіў у бабруйскую калонію ў канцы 2023 года ці самым пачатку 2024 года. У адрозненне ад астатніх вязняў яго фактычна так і не размеркавалі ні ў адзін атрад — ад самага старту Бабарыку-малодшага закідалі дысцыплінарнымі спагнаннямі і ізалявалі ад іншых зняволеных.
Логіка адміністрацыі ў тым, каб хутка «прапусціць» статуснага палітвязня праз ШІЗА і ПКТ. І тым самым стварыць фармальную магчымасць для таго, каб перавесці яго на турэмныя ўмовы ўтрымання.
Па такой жа схеме з калоніі №2 у Бабруйску ў турму №4 у Магілёве максімальна хутка былі пераведзеныя юрыст Юрась Зянковіч (тэрмін — 11 гадоў), паплечнік Міколы Аўтуховіча Уладзімір Гундар (тэрмін — 20 гадоў), грамадзянін Расіі Ягор Дуднікаў (тэрмін — 11 гадоў) і іншыя палітвязні з вялікім прысуджаным тэрмінам.
У некаторых выпадках палітвязняў пераводзілі ў турму №8 у Жодзіна, але гэта адбывалася радзей.
Галоўнае адрозненне ўтрымання ў калоніі і ў турэмных умовах у тым, што ў першым выпадку зняволеныя маюць хоць якую актыўнасць і магчымасць перасоўвання па тэрыторыі, а ў другім знаходзяцца ў камеры.
Эдуард Бабарыка быў арыштаваны разам з бацькам 18 чэрвеня 2020 года. Спачатку яму інкрымінаваліся эканамічныя абвінавачванні кшталту ўхілення ад сплаты падаткаў. Аднак Бабарыку-малодшага не сталі судзіць за гэта, а праз паўтара года знаходжання ў СІЗА — максімальна магчымы час — пераарыштавалі па палітычных артыкулах. Прычым гэтыя паўтара года нават не залічылі ў адбыты тэрмін.
Пратрымаўшы з СІЗА яшчэ паўтара года, Эдуарду ўрэшце прысудзілі 8 гадоў зняволення за «арганізацыю масавых беспарадкаў» і «распальванне варажнечы».
Інфармацыі пра яго бацьку, Віктара Бабарыку, няма ўжо каля года. У красавіку 2023 яго ў стане сярэдняй цяжкасці дастаўлялі ў аддзяленне хірургіі наваполацкага шпіталю, а пасля змяшчалі ў ПКТ.
«Наша Нiва» — крыніца якаснай інфармацыі і бастыён беларушчыны
ПАДТРЫМАЦЬ «НН»Чытайце таксама:
Эдуарду Бабарыку не залічылі ў агульны тэрмін паўтара года ўтрымання пад вартай
